Davacı ... İnş. Mak. San. Tic. Ltd. Şti. ile davalı ... İnş. Mad. San. Tic. Ltd. Şti. arasındaki davadan dolayı ... 2. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 12.12.2017 (Ek karar 17.01.2018) gün ve 2016/592-2017/957 sayılı bozmaya uyularak verilen hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:

- K A R A R -

Dava, bakiye iş bedelinin tahsili istemiyle başlatılan icra takibine yapılan itirazın iptâli, takibin devamı ve icra inkâr tazminatı istemlerine ilişkin olup, mahkemece yapılan yargılama sonunda davanın kısmen kabulüne karar verildiği, Dairemizin 2016/642 Esas 2016/1849 Karar ve 24.03.2016 tarihli bozma kararı öncesinde davalı tarafından icranın geri bırakılması kararı için icra dosyasına 89.000,00 TL yatırıldığı, davalının 21.12.2017 tarihli dilekçesi ile icra dosyasına yatırılan bu teminatın iadesini talep ettiği, mahkemenin 17.01.2018 tarihinde bu talebin İcra ve İflas Kanunu 36. maddesi uyarınca reddine karar verdiği, davalının bu ek kararı temyiz ettiği anlaşılmıştır. Davacı yüklenici, davalı ise iş sahibidir.
6100 sayılı HMK geçici 3/2. maddesinde; Bölge Adliye Mahkemelerinin göreve başlama tarihinden önce verilen kararlar hakkında, kesinleşinceye kadar 1086 sayılı Kanun"un 26.09.2004 tarihli ve 5236 sayılı Kanun"la yapılan değişiklikten önceki 427 ilâ 454. madde hükümlerinin uygulanmasına devam olunacağı, bu kararlara ilişkin dosyaların Bölge Adliye Mahkemelerine gönderilemeyeceği düzenlenmiştir. Bu madde nedeniyle davalının temyiz talebinin 5236 sayılı Kanun"la yapılan değişiklikten önceki HUMK hükümlerine göre değerlendirilip incelenmesi gerekmektedir. Sözü edilen hükümlerden HUMK 427. maddeye göre mahkemelerce verilen nihai kararlara karşı temyiz yoluna başvurulabilir.
Somut olayda dosyada uyuşmazlıkla ilgili verilen nihai karar temyiz edilmeyerek icra dosyasına icranın geri bırakılması kararı için yatırılan teminatın iadesi talebinin reddine dair verilen ek karar temyiz edilmiştir. 2004 sayılı İcra İflas Kanunu 36/5. maddesi uyarınca teminatın iadesine dair mahkeme tarafından verilen karar kesin karar mahiyetinde olup, kanun yoluna müracaat edilemeyeceği gibi HUMK 427. maddedeki düzenleme karşısında da verilen ek karar temyiz edilebilen nihai kararlardan olmadığından temyiz isteminin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalının ek karara yönelik temyiz isteminin REDDİNE, ödediği temyiz peşin ve Yargıtay başvurma harçlarının istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine, 20.12.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.