Mahkemesi : Kırıkkale 2. İş Mahkemesi
Tarihi : 13.03.2014
No : 2013/380-2014/87

Dava, davacının sürekli iş göremezlik geliri tahsisi istemine ilişkindir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak, hükümde belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davalı Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Davanın yasal dayanağı, 506 sayılı Kanunun 11 ve devamı maddeleridir. Mahkemece, 06.08.1996 tarihli kazanın iş kazası olduğuna dair yapılan tespitte bir isabetsizlik yoktur. Ancak, Kurumun bağlayıcı olmamak kaydı ile bildirdiği ve sürekli iş göremezlik oranının başlangıcı yönünde bir bilgi içermeyen cevabi yazı esas alınarak hüküm kurulmuş ise de, iş kazası sonucu davacının hangi tarihten itibaren ve ne oranda sürekli iş göremez hale geldiği yönünde yapılan araştırma hüküm kurmaya yeterli ve elverişli değildir.
Mahkemece, Yüksek Sağlık Kurulundan iş kazası sonucu davacıda meydana gelen sürekli iş göremezlik oranı ve başlangıcı yönünde rapor alınarak, Yüksek Sağlık kurulu raporunun Kurum yönünden bağlayıcı olduğu gözetilerek, davacının anılan rapora itirazı halinde, 506 sayılı Yasanın 109.maddesinde öngörülen prosedür çerçevesinde, Adli Tıp Kurumundan rapor alınarak, raporlar arasında çelişki bulunması halinde, Adli Tıp Genel Kurulundan rapor almak suretiyle çelişki giderilerek, sigortalıda iş kazası sonucu meydana gelen yaralanmanın hangi tarihten itibaren sigortalıyı sürekli iş göremez hale getirdiği ve oranı tereddüde yer vermeyecek şekilde belirlenmeli, anılan Yasanın 99. maddesinin 1. fıkrasının “Bu Kanunda aksine hüküm bulunmayan hallerde, iş kazalarıyla meslek hastalıkları ve ölüm sigortalarından hak kazanılan gelir ve aylıklar, hakkı doğuran olay tarihinden itibaren beş yıl içinde istenmezse zamanaşımına uğrar. Bu durumda olanların gelir ve aylıkları, yazılı istek tarihini takibeden aybaşından itibaren başlar.” hükmü ile 01.10.2008 tarihinde yürürlüğe giren 5510 sayılı Yasanın 97. Maddesinin “Bu Kanunda aksine hüküm bulunmayan hallerde, iş kazası, meslek hastalığı, vazife malûllüğü ve ölüm hallerinde bağlanması gereken gelir ve aylıkların, hakkın kazanıldığı tarihten itibaren beş yıl içinde istenmeyen kısmı zamanaşımına uğrar. …” hükmü de göz önünde bulundurularak, davacının Kurumdan sürekli iş göremezlik geliri tahsis talebinde bulunduğu tarih belirlenerek, varılacak sonuca göre karar verilmelidir.
Yukarıda açıklanan maddi ve hukuki olgular göz önünde bulundurulmaksızın, eksik inceleme ve araştırma sonucu, yazılı şekilde hüküm kurulması, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O hâlde, davalı Kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 15.09.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.