Kamu görevlisinin resmi belgede sahteciliği - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/11030 Esas 2021/3524 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kamu görevlisinin resmi belgede sahteciliği
HÜKÜM : Mahkumiyet

1- Karapınar Köyü Muhtarı olan sanığın görevi kapsamında düzenleyerek Nüfus Müdürlüğüne ibraz ettiği 28.12.2012, 01.08.2013, 02.09.2013 tarihli Adres Değişikliği Bildirim Listesi formları ile, gerçekte köyde ikamet etmeyen ..., ... ve ... isimli kişilerin köyde ikamet ettiklerini bildirdiği iddiasıyla açılan kamu davasında; maddi gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde tespiti bakımından; Karapınar Köyü’nde suç tarihi öncesi ve sonrasında uzun süre kesintisiz olarak ikamet eden, sanık ve şikâyetçi ... ile yakın akrabalık ilişkisi ve husumeti bulunmayan, köyü iyi bilen, köyde yaşayanları yakından tanıyan kişilerin tespiti ile, bu kişiler ve adına bildirim yapılan kişilerin duruşmaya çağrılarak tanık sıfatıyla dinlenmeleri, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, eksik araştırma ve incelemeyle hüküm kurulması,
2- Kabule göre de;
a) Suç tarihinden önce, 29.04.2006 tarihli 26153 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 5490 sayılı Kanun’un 67/1. maddesindeki “gerçeğe aykırı yerleşim yeri veya cüzdan talep belgesi veren köy veya mahalle muhtarları ile herhangi bir işlem sebebiyle nüfus müdürlüğüne gerçek dışı beyanda bulunanlar ve bunlara tanıklık edenler altı aydan dört yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır” şeklindeki özel hüküm karşısında, Adres Değişikliği Bildirim Listesi formlarını sahte olarak düzenlediği kabul edilen sanık hakkında 5490 sayılı Kanun’un 67/1. maddesi gereğince hüküm kurulması gerektiğinin gözetilmemesi,
a) Suça konu belgeleri farklı tarihlerde düzenleyen sanık hakkında TCK’nin 43/1. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
b) TCK"nin 53/1-a. maddesindeki hak ve yetkileri kötüye kullanmak suretiyle atılı suçu işlediği kabul edilen sanık hakkında, aynı Kanun"un 53/5. maddesi gereğince cezanın infazından sonra başlamak üzere, hükmolunan cezanın yarısından bir katına kadar memuriyet hak ve yetkilerini kullanmaktan yasaklanmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
c) 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, sanığın kazanılmış hakkının saklı tutulmasına, 08.04.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.