Tefecilik Yapmak - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/3914 Esas 2020/1494 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik Yapmak
Hüküm : TCK"nın 241/1, 43/1, 62/1. madde ve fıkraları gereğince mahkumiyet



Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık müdafiinin temyiz itirazlarının müvekkil hakkında verilen mahkumiyet hükmüne, katılan ... vekilinin temyiz itirazlarının ise sadece vekalet ücretine yönelik olduğu gözetilerek yapılan incelemede;
TCK"nın 53. maddesinin Anayasa Mahkemesi"nin 08/10/2015 tarih ve E.2014/140; K.2015/85 Karar sayılı iptal kararı doğrultusunda uygulanmasının infaz sırasında nazara alınması mümkün görülmüştür.
Sanık hakkında TCK"nın 241. maddesi uyarınca tefecilik suçundan hapis cezasına mahkumiyetin yanında, aynı madde uyarınca adli para cezasına da hükmedilmesi gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Kendisini vekil ile temsil ettiren katılan kurum lehine karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca vekalet ücretine hükmedilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, katılan vekili ve sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hüküm fıkrasına yargılama giderlerinden önce gelmek üzere, “Kendisini vekil ile temsil ettiren katılan kurum lehine karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca 1.500 TL vekalet ücretinin sanıktan alınarak katılan kuruma verilmesine” cümlesinin eklenmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA 14/10/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.