Danıştay 4. Daire 2021/464 Esas 2021/5233 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2021/464
Karar No : 2021/5233


TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVACI) : … Otomotiv Sanayi Dış Ticaret Limited Şirketi
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:… , K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, sahte fatura düzenlemek suretiyle komisyon geliri elde ettiğinden bahisle re'sen tarh edilen tekerrür hükümleri uygulanarak artırılan 3 kat vergi ziyaı cezalı 2013 yılı kurumlar vergisi, 2013/1-3 ila 10-12 dönemleri geçici verginin kaldırılması istenilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Danıştay bozma kararı üzerine Bölge İdare Mahkemesinin temyize konu kararıyla; fatura alınan ve yurt içinde satışı yapılan firmaların hakkında sahte belge düzenleme nedeniyle vergi tekniği raporlarının bulunması, mükellefçe bu firmalara hiçbir ödeme yapılmaması, bu kadar yüksek meblağlar içeren fatura bedellerine hiçbir ödeme yapılmadan, faturaların üzerinde yazılı olan tekstil emtiasının satıcılar tarafından verilmesinin ticari ve teknik icaplara uymaması, keza bu emtiaların hepsinin yurt dışına ihraç gösterilmesi ve tahsilata ilişkin belge düzenlenmesi yüksek tutarlarda tekstil emtiası ihraç edilmesine rağmen hiçbir dönemde katma değer vergisi iadesi isteminde bulunulmaması, şirket unvanının ve faaliyet konusunun değişmesinden sonra vergi borçlarının çoğunun ödenmemesi karşısında, davacı şirket tarafından tanzim edilen faturaların komisyon karşılığında düzenlenen belgeler olduğu anlaşıldığından yapılan cezalı tarhiyatlarda hukuka aykırılık bulunmadığı, 193 sayılı Kanun'un mükerrer 120. maddesi uyarınca mahsup dönemi geçen geçici vergi aslı için tarhiyat yapılamayacağından dava konusu kurum geçici vergi aslı tarhiyatında, geçici verginin peşin alınan bir vergi olması gerekse de yerleşik hale gelen Danıştay kararları uyarınca tek kat vergi ziyaı cezası kesilmesi gerekmekte olup vergi ziyaı cezasının tek katı aşan kısmında ve tekerrür cezasının dayanağını 2012/7-9 dönemine ilişkin vergi ceza ihbarnamesinin 22/03/2013 tarihinde tebliğ edildiği dava konusu vergi ziyaı cezalarının ise 2013 yılına ilişkin olduğu, bu durumda 01/01/2014 tarihinden sonraki dönemlere ilişkin olarak kesilecek vergi ziyaı cezalarında tekerrür hükümlerinin uygulanabileceği göz önüne alındığında, bu haliyle tekerrür fiiline esas alınabilecek kesinleşmiş vergi ziyaı cezasının mevcut olmadığı görülmekle, tekerrür nedeniyle ceza artırımında hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kısmen kabul, kısmen reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Tekerrüre ilişkin olarak, şubat ayında kesinleşmiş bir cezadan sonra tekraren işlenmiş suçlar nedeniyle kesilecek cezalarda artırım uygulayabilmek için ertesi yıl beklendiğinde, ertesi yıl başına kadar işlenmiş suçlarda mükerrer iradenin bulunmadığı, geçici verginin aslı yönünden, sistemde gecikme faizinin hesaplanabilmesi için aslının ihbarnamede zorunlu olarak yer aldığı, tahakkuk etmeyecek vergi aslının iptaline karar verilmesinin hukuka aykırı olduğu, geçici verginin bir katını aşan vergi ziyaı cezasında ise, kurumlar vergisi açısından ilgili maddenin uygulanıp geçici vergi açısından uygulanmamasının çelişkili ve hukuka aykırı olduğu ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmuştur.

TETKİK HÂKİMİ : …

DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1.Temyiz isteminin reddine,
2.Temyize konu … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:… , K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3.Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4.2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 18/10/2021 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.




(X) KARŞI OY :
193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun mükerrer 120/4. maddesinde; yapılan incelemeler sonucunda, geçmiş döneme ait geçici verginin %10'u aşan tutarda eksik beyan edildiğinin tespiti halinde, eksik beyan edilen bu kısım için re'sen veya ikmalen geçici verginin tarh edileceği, mahsup süresi geçtikten sonra, kesinleşen geçici vergilerin terkin edileceği, ancak gecikme faizi ve geçici vergiye bağlı kesilen cezanın tahsil edileceği hükme bağlanmıştır.
Olayda, dava konusu ihbarnamede geçici vergi miktarı gösterilmiş ise de, geçici verginin aslının aranmayacağının belirtilmesi karşısında vergi miktarının kesilecek vergi ziyaı cezasının tutarının belirlenmesine yönelik olduğu anlaşılmaktadır.
Şu halde, aslı aranmayacağı hem kanunun ilgili maddesi gereği olması ve hem de idarece tanzim olunan ihbarnamede geçici verginin aslının aranmayacağının açıkça belirtilmesi nedeniyle, kararın geçici verginin kaldırılmasına ilişkin hüküm fıkrasının da hukuki sonuç doğurmasına imkan bulunmamaktadır.
Bu durumda, ihtilafın "geçici vergi aslına ilişkin kısım yönünden incelenmeksizin reddine" karar verilmesi gerekirken aksi yöndeki mahkeme kararının belirtilen gerekçeyle bozulması gerektiği görüşüyle, Dairemiz kararına katılmıyoruz.