Danıştay 4. Daire 2021/5765 Esas 2021/5229 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2021/5765
Karar No : 2021/5229

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVACI) : …
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : .. Vergi Mahkemesinin .. tarih ve E:.., K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, gayrimenkul ticareti yaptığından bahisle takdir komisyonu kararına istinaden tarh edilen 2014 yılına ilişkin vergi ziyaı cezalı gelir vergisinin kaldırılması istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Danıştay bozma kararı üzerine Vergi Mahkemesinin temyize konu kararıyla; davacının gayrimenkul alım satımlarının ticari faaliyet kapsamında olduğunun kabulü gerektiğinden, ilgili dönem beyannamelerini vermeyen davacı adına re'sen tarh yoluna gidilmesinde hukuka aykırılık bulunmadığı, davalı idarece takdir edilen matraha gelince, davacı nezdinde düzenlenen 23/07/2015 tarihli tutanağın dikkate alındığının belirtildiği, söz konusu tutanakta ise Gelir İdaresi Başkanlığı Yönetim Bilgi Sistemleri'nde yer alan ve Tapu Sicil Müdürlüğü tarafından doldurulan 1 nolu formlardaki verilerin esas alındığı, bunun dışında her bir taşınmaz için alıcı ve satıcı ve gerektiğinde diğer kişi ve kurumlar nezdinde inceleme ve araştırma yapılarak gerçek alış ve satış değerlerinin, varsa diğer maliyet ve gider unsurlarının tespit edilerek matrahın gerçek ya da gerçeğe en yakın biçimde tespiti mümkün ve gerekliyken eksik inceleme ve araştırmaya dayalı olarak tespit edilen matrah üzerinden hesaplanarak yapılan dava konusu bir kat vergi ziyaı cezalı gelir vergisi tarhiyatında hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Yapılan işlemlerin kanun ve usule uygun olduğu ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.

TETKİK HÂKİMİ : …

DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Vergi Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :

İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. Temyize konu … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. Dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine,
5. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş (15) gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 18/10/2021 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.


(X) KARŞI OY :
213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 3/B maddesinde, vergilendirmede vergiyi doğuran olay ve bu olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyetinin esas olduğu, vergiyi doğuran olay ve bu olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyetinin yemin hariç her türlü delille ispatlanabileceği, vergiyi doğuran olayla ilgisi tabii ve açık bulunmayan şahit ifadesinin ispatlama vasıtası olarak kullanılamayacağı, iktisadi, ticari ve teknik icaplara uymayan veya olayın özelliğine göre normal ve mutad olmayan bir durumun iddia olunması halinde ispat külfetinin bunu iddia eden tarafa ait olduğu, 30. maddesinde re'sen vergi tarhının, vergi matrahının tamamen veya kısmen defter, kayıt ve belgelere veya kanuni ölçülere dayanılarak tespitine imkan bulunmayan hallerde takdir komisyonları tarafından takdir edilen veya vergi incelemesi yapmaya yetkili olanlarca düzenlenmiş vergi inceleme raporlarında belirtilen matrah veya matrah kısmı üzerinden vergi tarh olunması olduğu, maddenin 1. bendinde, vergi beyannamesi kanuni süresi geçtiği halde verilmemiş olması halinde verginin re'sen tarh edileceği, takdir komisyonunun kuruluşunu düzenleyen 72. maddesinde, takdir komisyonunun illerde defterdarın, ilçelerde malmüdürünün (müstakil vergi dairesi olan ilçelerde ilgili vergi dairesi müdürünün) veya bunların tevkil edecekleri memurların başkanlığı altında, ilgili vergi dairesinin yetkili iki memuru ile seçilmiş iki üyeden kurulacağı, 73. maddesinde, üyelerin, tüccarlar için ticaret odasınca, diğer sanat ve meslek erbabı için bunların mensup oldukları mesleki teşekküllerce kendi üyeleri arasından veya hariçten seçileceği, 74. maddesinde ise, takdir komisyonunun görevleri arasında "Yetkili makamlar tarafından istenilen matrah ve servet takdirlerini yapmak" olduğu hüküm altına alınmıştır.

Dosyanın incelenmesinden; davacının gayri menkul alım-satımı faaliyeti ile ilgili olarak özellikle GİB İntranet sorgulaması esas alınmak suretiyle yapılan araştırma neticesinde; davacı tarafından farklı tarihlerde satın alınan arazi ve dükkanlardan dört adedinin 2014 yılında satışının gerçekleştirildiğinin tespit edildiği, davacının 2014 takvim yılına ait gelir vergisi matrahlarının tespiti için takdir komisyonuna sevk edildiği, takdir komisyonunca; Gelir İdaresi Başkanlığı Yönetim Bilgi Sistemleri'nde yer alan ve Tapu Sicil Müdürlüğü tarafından doldurulan 1 nolu formlardaki 2014 yılında satışı gerçekleştirilen 4 adet taşınmazın satış bedelinin toplam 331.000,00-TL olarak dikkate alındığı, bu satış bedelinin Danıştay'ın yerleşik içtihatları uyarınca %20'sinin kar kabul edilmek suretiyle belirlenen matrah üzerinden re'sen tarh edilen vergi ziyaı cezalı gelir ve geçici gelir vergilerinin kaldırılması istemiyle iş bu davanın açıldığı anlaşılmaktadır.

Olayda, davacının gayrimenkul alım, satım işleriyle devamlı surette uğraştığı, çok sayıda taşınmaz alım-satımı gerçekleştirdiği ve ticari kazanç elde ettiğinin ve faaliyetinin bir organizasyon çerçevesinde gerçekleştirdiğinin tartışmasız olduğu, elde ettiği geliri beyan etmediği, dolayısıyla re'sen takdir nedeninin mevcut olduğu, ancak, takdir komisyonunca inşa edilen gayrimenkul satışlarında yerleşik Danıştay içtihatları doğrultusunda %20 kârlılık oranı uygulanarak matrah belirlendiği, buna istinaden dava konusu tarhiyatların tesis edildiği, bu durumda Mahkemece İYUK 20. maddesi doğrultusunda gayrimenkul alım satımlarındaki sektörel kârlılık oranı dikkate alınarak değerlendirme yapılması gerektiğinden, davalı idarenin temyiz istemi kabul edilerek davanın kabulüne ilişkin Mahkeme kararının bozulması gerektiği görüşüyle çoğunluk kararına katılmıyoruz.