Vergi Usul Kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/1909 Esas 2019/4220 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gerekçeli karar başlığında “2005” şeklinde yanlış gösterilen suç tarihinin, sahte faturaların KDV indiriminde kullanılması nedeniyle, “21.01.2006” olarak Mahkeme tarafından düzeltilmesi; kasıtlı suçtan mahkumiyetin kanuni sonucu olan ve kazanılmış hak kapsamına girmeyen 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin, Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140-2015/85 karar sayılı iptal kararı ile birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılama sürecindeki işlemlerin hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen görüşler ile delillerin gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, vicdanî kanının deliller ve dosyadaki bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, fiilin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, fiile uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlenip uygulandığı, kurulan hükümde bir aykırılık bulunmadığı anlaşılmış; sanık müdafiinin temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan, hükmün ONANMASINA, hükmün açıklanma koşullarının oluştuğu yönünde üye ... Koparanın karşı oyu ile oyçokluğu ile diğer yönlerden oy birliği ile 30.04.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.

DEĞİŞİK GEREKÇE

Dairemizin 30/04/2019 tarih, 2019/1909 Es, 2019/4220 Kr sayılı çoğunluk görüşüne aşağıdaki sebepten muhalifim.
Sanığın 213 sayılı VUK’nin 359/a-2, TCK"nin 43, 62 maddeleri gereğince 18 ay 22 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına dair, 5271 sayılı CMK’nin 231/11. maddesi uyarınca hükmün açıklanması suretiyle kurulan Körfez 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 27/11/2018 tarih 2018/349 Es, 2018/402 Kr sayılı kararı usul ve yasaya aykırıdır.
Sanık hakkında aynı mahkemece 15/07/2010 tarih 2008/403 Es- 2010/353 Kr sayıyla verilen hükmün CMK’nin 231. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakıldığı anlaşılmaktadır.
Deneme devresi içinde sanık hakkında Körfez 2. Sulh Ceza Mahkemesince 17/06/2014 tarih 2014/111 Es, 2014/431 Kr sayı ile 5237 sayılı TCK’nin 86/2, 62, 52/2 maddeleri uyarınca doğrudan 2.000 TL APC ile cezalandırılmasına ilişkin kesin olarak verilen hükme istinaden ilgili mahkemesine ihbarda bulunulduğu görülmüştür.
Kesin olarak verilen kararların olağan yargı yolu içinde temyiz incelenmesine konu edilmesi mümkün değildir. Ancak şartların varlığı halinde kanun yararına bozma suretiyle hukuka aykırılığın giderilmesi mümkündür. Dolayısıyla etkin bir yargısal denetime tabi olmayan kesin hükümlerin hükmün açıklanmasına dayanak alınması mümkün değildir. Bu durum iç hukukumuzun bir parçası olan İnsan Hakları ve Ana Hürriyetleri Korumaya Dair Avrupa Sözleşmesinin 6/2. maddesine güvence altına alınan Masumiyet Karinesinin ihlali niteliğindedir.
Bu sebeblerle anılan mahkeme kararının öncelikle hükmün açıklanma koşullarının bulunmadığı sebebi ile bozulması gerektiği görüşündeyim.30/04/2019

... Muhalif Üye