Bilişim sistemleri banka veya kredi kurumlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2014/9284 Esas 2018/1086 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Bilişim sistemleri banka veya kredi kurumlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık
HÜKÜM : Eylemin zimmet olarak kabulü ile mahkumiyet


Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Mutemet olan sanığın ödeme listelerinde okulda çalışan öğretmen maaşlarından usulsüz kesintiler yaparak bu kesintileri kendi hesabına aktarmak suretiyle zimmet suçunu işlediği iddia ve kabul olunan olayda; 02/02/2006 tarihli bilirkişi raporunda zimmet miktarının bazı öğretmenlerin bordrolarına ulaşılamadığı için ilgili aylar hariç tutularak 2.931 TL olarak hesaplandığı, okul müdürü tarafından ise sanığın haksız şekilde 4.222 TL ek maaş aldığına dair tespit yapıldığı, ayrıca müşteki ve katılan öğretmenlerin mutemetlik ücreti adı altında maaşlarından 5 TL kesinti yapılmasına rıza gösterdiklerini beyan ettikleri gözetilerek, bulunamayan bordroların saymanlıktan istenilmesi ve muvafakat edilen miktarların düşülmesi suretiyle zimmet miktarı çelişkisiz ve net olarak belirlendikten sonra suç tarihi itibari ile ekonomik koşullar ve paranın alım gücü nazara alınarak değerinin az olup olmadığı dikkate alınıp sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 249/1. (765 sayılı TCK’nın 219/3) maddesinin uygulanıp uygulanmayacağının karar yerinde tartışılmaması,
5252 sayılı Yasanın 9/3 ve CMK"nın 34 ve 230. maddelerine uygun olarak lehe olan hükmün önceki ve sonraki kanunların bütün hükümlerinin olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbiriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenmesi ve her iki kanunla ilgili uygulamanın denetime olanak verecek şekilde kararda gösterilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Sanığın zimmetine geçirdiği kabul edilen paraları C.Savcılığına yapılan ihbardan sonra, soruşturma aşamasında ödediği nazara alınmadan aynı Yasanın 248/2. maddesinin 1. cümlesi yerine 248/1. maddesinin tatbik edilmesi sonucu sanık hakkında eksik ceza tayini,
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03/06/2008 gün 2008/149-163, 13/11/2007 gün 2007/171-235 sayılı Kararlarında da belirtildiği üzere, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilip verilmeyeceğinin CMK"nın 231/5-6. maddesindeki şartlar gözetilmek suretiyle seçenek yaptırımlara çevirme ve erteleme gibi diğer kişiselleştirme nedenlerinden önce hakim tarafından değerlendirilmesinin zorunlu bulunduğu, kayden sabıkasız olan ve suçtan kaynaklı zararları giderdiği anlaşılan ve hükmolunan hapis cezası TCK"nın 51. maddesi uyarınca ertelenen sanık hakkında "...cezanın caydırıcı etkisinin sağlanması açısından" şeklindeki yasal ve yeterli olmayan gerekçeyle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Kısa süreli olmayan erteli 1 yıl 8 ay 25 gün hapis cezasının yasal sonucu olarak TCK"nın 53/1. maddesi gereğince hak yoksunluklarına hükmedilmesi gerektiği halde anılan maddenin uygulanmaması,
Suçu 5237 sayılı Yasanın 53/1-a maddesindeki hak ve yetkileri kötüye kullanmak suretiyle işleyen sanık hakkında ayrıca aynı Kanunun 53/5. maddesi uyarınca hak yoksunluğuna karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı, sanık ve müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca hükmün BOZULMASINA, 21/02/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.