Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/550 Esas 2021/8845 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme



Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın idaresindeki tırla geceleyin meskun mahal dışındaki aydınlatma bulunmayan 13,5 metre platform genişliği bulunan bölünmüş yolda seyri sırasında emniyet şeridinde arıza dolayısıyla dörtlüleri yanık şekilde duraklamakta olan kamyonetin sol arka kısmına, bu aracın önünde ona yardım için gelen yine duraklamakta olan bir diğer araca ve araç dışında arıza ile ilgilenen iki yayaya çarpması sonucu bir kişinin öldüğü, bir kişinin de hayati tehlike geçirecek, hayati fonksiyonlarına etkisi 4. derece kırık olacak şekilde yaralandığı, dörtlüleri yanık şekilde emniyet şeridinde bulunan araçları fark eden sanığın yola gereken dikkatini vermemesi ve aracının seyrini kendi seyir şeridi içinde kalacak şekilde sürdürmemesi sebebiyle tam kusurlu olduğu olayda; taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle aynı Kanunun 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, tam kusurlu olarak meydana getirdiği kaza sonucu 1 kişinin ölümüne, 1 kişinin de yaralanmasına neden olan sanık hakkında, ... ve hakkaniyet kuralları uyarınca cezada orantılılık ilkesi gözetilerek alt sınırdan daha fazla uzaklaşmak suretiyle ceza tayini gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurularak sanık hakkında eksik cezaya hükmolunması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafinin, kusur durumuna ve eksik araştırmaya yönelik yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07.07.2009 tarih ve 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saiki" ve (f) bendinde yer alan ""failin kasta dayalı kusurunun ağırlığı"" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün hüküm fıkrasının 1. paragrafındaki “sanığın kasta dayalı kusurunun ağırlığı, sanığın güttüğü amaç ve saik” ibaresinin hükümden çıkarılmak suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 14/12/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.