Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2018/6119 Esas 2020/2746 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : TCK’nın 157/1, 52 , 53, 58 maddeleri gereğince mahkumiyet

Sanığın dolandırıcılık suçundan mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığa atılı dolandırıcılık suçunun 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nın 253. ve 254. madde fıkraları gereğince uzlaşma kapsamında olması nedeniyle, dosyanın uzlaşma bürosuna tevdii edildiği ancak; uzlaşmanın sağlanamadığı belirlenerek yapılan incelemede;
Suç tarihinin haksız menfaatin elde edildiği tarih olan 03/05/2013 olmasına rağmen, hükümde 2013 olarak yazılması mahallinde düzeltilebilir maddi hata olarak değerlendirilmiştir.
Katılanın düğün salonu işletmecisi olduğu, temyiz dışı sanık ...’in katılanı arayarak kendisini ... olarak tanıtıp düğün salonu kiralamak istediğini söylediği, tarafların salonun tutulması konusunda anlaştıktan sonra ertesi gün sanık ...’nün katılanı tekrar arayarak, salon ücretini katılanın hesabına gönderdiklerini ancak KDV matrahını geri yatırması halinde bloke olmuş hesabın aktif hale geleceğini ve parayı çekebileceğini söylediği, katılanın 300 TL parayı sanığın verdiği hesaba yatırdığı,ancak katılanın hesabını kontrol ettiğinde havale edilen herhangi bir para olmadığını gördüğü, sanığın bu şekilde üzerine atılı suçu işlediği iddia olunan somut olayda;sanık savunması, katılan beyanı, banka dekontu, hts kayıtları ve tüm dosya kapsamından sanığın üzerine atılı suçu işlediğinin sabit olduğuna ilişkin mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiş,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5237 sayılı TCK’nın 58. maddesinin uygulanmasına dayanak yapılan Eskişehir 4. Sulh Ceza Mahkemesinin 2011/839 esas 2013/829 karar sayılı ilamının suç tarihinden sonra 14/06/2013 tarihinde kesinleşmiş olması nedeniyle tekerrüre esas alınamayacağının gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz istemi bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından TCK"nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümünün çıkarılarak yerine “Sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 58/6-7. maddesi uyarınca Çifteler Sulh Ceza Mahkemesi’nin 2009/106 esas 2012/108 karar sayılı ilamın mükerrirliğe esas alınmasına, cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına” ibaresi yazılmak suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 25/02/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.