Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2018/8512 Esas 2020/2744 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : 5237 sayılı TCK’nın 157/1, 62, 53, 52/1-2, 63, 58/6 maddeleri gereğince mahkumiyet

Sanığın dolandırıcılık suçundan mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığa atılı dolandırıcılık suçunun 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nın 253. ve 254. madde fıkraları gereğince uzlaşma kapsamında olması nedeniyle, dosyanın uzlaşma bürosuna tevdii edildiği ancak; uzlaşmanın sağlanamadığı belirlenerek yapılan incelemede;
Müştekinin bankadan para çektiği esnada daha önceden tanımadığı sanıkla karşılaştığı, sanığın katılana parasının olmadığını, cenazesi olduğu için acilen uçakla ..."a gitmesi gerektiğini söyleyerek kolundaki saati hangi kuyumcuda bozdurabileceğini sorduğu, müştekinin sanığa inanarak yardım etmek amacıyla evde bulunan kendisine ait toplam değeri 2000 TL olan çeyrek altın ve parayı sanığa verdiği, sanığın da karşılığında altın olduğunu beyan ettiği, ancak sahte olduğu tespit edilen saati müştekiye verdiği, müştekinin saati kuyumcuya gösterdiğinde altın olmadığını, değersiz bir saat olduğunu öğrendiği, sanığın bu şekilde üzerine atılı suçu işlediği iddia olunan somut olayda,sanık savunması, müşteki beyanı, fotoğraf teşhis tutanağı ve tüm dosya kapsamından sanığın üzerine atılı suçu işlediğinin sabit olduğuna ilişkin mahkemenin kabul ve uygulamasında bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın atılı suçu işlemediğine, beraat etmesi gerektiğine ilişkin ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun olan hükmün ONANMASINA, 25/02/2020 tarihinde oy bilriğiyle karar verildi.