MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi


Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalılar ... ve diğerleri aleyhine 15/03/2013 gününde verilen dilekçe ile basın yoluyla kişilik haklarına saldırı nedeniyle manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın reddine dair verilen 30/12/2015 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, basın yoluyla kişilik haklarına saldırı nedeniyle manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, ... adlı televizyon kanalında yayınlanan “Aramızda Kalsın” isimli televizyon programında, davalılardan ... tarafından hakkında iftira niteliğinde açıklamalarda bulunulduğunu, asılsız ifadelerle kişilik haklarının saldırıya uğradığını belirtilerek uğradığı manevi zararın giderilmesini istemiştir.
Davalılar, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, davaya konu programda asıl konuyu gündeme getiren kişilere karşı davacı tarafından herhangi bir dava açılmadığı, davacının kamuoyunda çok tanınan, özel hayatı sürekli gündemde olan ünlü bir sanatçı olduğu, davacının program nedeniyle herhangi bir manevi zarara uğramadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Dava konusu program içeriği bir bütün olarak incelendiğinde; 04/03/2013 tarihli yayında davalılardan ...’nin davacının kendisine cinsel saldırı eyleminde bulunduğunu iddia ettiği, kişinin kendisine karşı bu denli ağır bir suç işlendiğini iddia etmesine rağmen ceza soruşturmasına konu etmemiş olması, olayın üzerinden uzunca bir zaman geçmiş olması ve hiçbir yeni gelişme olmaksızın gündeme getirilmesi nedeniyle konunun güncel olmaması, iddianın cinsel saldırı gibi çok ağır bir suçun konusunu oluşturması nedeniyle programda konuşulan konuların davacının kişilik haklarına saldırı oluşturacak mahiyette olduğu anlaşılmaktadır. Davalı, ifade özgürlüğünü kullanırken kendisi için de geçerli olan kişisel haklara dokunmama ilkesine uygun davranmamıştır. İfade özgürlüğü kapsamında söylenen ifadeler, hiçbir zaman ağır ve kaba hakareti ortadan kaldırmadığı gibi davacı tarafın bu sözleri duyduğunda hissettiği olumsuz duyguları da hafifletemez. Bu itibarla somut olayda dile getirilen ve kapsamı ağır bir suçun konusunu oluşturan sözlerin ifade özgürlüğü kapsamında değerlendirilmesi mümkün değildir. Şu durumda, mahkemece olayın mahiyeti ve gelişimi değerlendirilmek suretiyle davacıya uygun bir tutarda manevi tazminat takdir edilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmiş olması doğru değildir. Kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 08/10/2018 gününde oy birliğiyle karar verildi.