13. Ceza Dairesi Esas No: 2018/13266 Karar No: 2019/5915 Karar Tarihi: 09.04.2019
Hırsızlık - mala zarar verme - işyeri dokunulmazlığını ihlal - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/13266 Esas 2019/5915 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Çocuk Mahkemesi tarafından verilen mahkumiyet hükümleri temyiz edilen bir davada, suça sürüklenen çocuğun mala zarar verme suçundan tayin edilen 1200 TL adli para cezasına ilişkin hükmün temyiz edilemeyeceği belirtilmiştir. Ancak, suça sürüklenen çocuğun işyeri dokunulmazlığını ihlal suçlarından kurulan hükmü yerindedir. Hırsızlık suçlarından kurulan hüküm ise, suçun suça sürüklenen çocuk tarafından işlendiği kabul edilerek hükümden feragat edilmemiştir. Ancak, suça sürüklenen çocuğun eylemi TCK'nın 142/2-d maddesine uyan bir suç olarak kabul edilmemiş ve TCK'nın 168/1. maddesi uyarınca suça sürüklenen çocuk hakkında karar verilmeden önce katılandan kısmi geri vermeye rızası olup olmadığının belirlenmesi gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenlerle, hükümler bozulmuştur. İlgili kanun maddeleri; 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi, 5320 sayılı Kanun'un ek geçici 2. maddesi, 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi, TCK'nın 142/2-d maddesi ve 168/1. maddesidir.
13. Ceza Dairesi 2018/13266 E. , 2019/5915 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Çocuk Mahkemesi SUÇLAR : Hırsızlık, mala zarar verme, işyeri dokunulmazlığını ihlal HÜKÜMLER : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü: I-Suça sürüklenen çocuk hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükmün incelenmesinde, 14/04/2011 tarihinde yayınlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek geçici 2. madde uyarınca doğrudan verilen 3.000. TL"ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesin olup, suça sürüklenen çocuk hakkında mala zarar verme suçundan dolayı tayin edilen 1200 TL adli para cezasına ilişkin hükmün, cezanın türü ve miktarı itibariyle temyizi mümkün bulunmadığından, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince suça sürüklenen çocuk müdafiinin temyiz itirazının tebliğnameye uygun olarak REDDİNE, II-Suça sürüklenen çocuk hakkında işyeri dokunulmazlığını ihlal suçlarından kurulan hükmün incelenmesinde, Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre suça sürüklenen çocuk müdafiinin temyiz itirazı yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, III-Suça sürüklenen çocuk hakkında hırsızlık suçlarından kurulan hükmün incelenmesinde, Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun suça sürüklenen çocuk tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir. Ancak; 1-Katılana ait işyerinden para ve iki adet motosikletin anahtarlarını alarak bu anahtarlarla motosikletleri çalan suça sürüklenen çocuğun eyleminin 5237 sayılı TCK"nın 142/2-d maddesine uyan suçu oluşturduğu gözetilmeden yazılı şekilde aynı yasanın 142/1-b maddesi uyarınca uygulama yapılması, 2-Yakalama tutanağı içeriğine göre, suça sürüklenen çocuğun başka bir hırsızlık suçundan yakalanması üzerine samimi beyanda bulunarak yanında bulunan motosikleti gece çaldığını ve anahtarının evde olduğunu beyan etmesi üzerine suça konu motosikletin anahtarının evden alındığı ve yapılan incelemede motosikletin katılana ait işyerinden çalındığının öğrenildiği bildirilmekle, TCK"nın 168/4. maddesi uyarınca katılandan kısmi geri vermeye rızası bulunup bulunmadığı sorulmak suretiyle suça sürüklenen çocuk hakkında TCK"nın 168/1. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı belirlenmeden yazılı şekilde hüküm kurulması, Bozmayı gerektirmiş, suça sürüklenen çocuk müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK’un 326/son maddesi uyarınca ceza süresi yönünden kazanılmış hakkın korunmasına, 09.04.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.