MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Dava dilekçesinde, ... İli ... İlçesi ... Köyü 602 parsel sayılı taşınmazın kamulaştırmasız el koyma nedenine dayalı olarak müdahalenin men"i ile ecrimisilin, aksi kanaat oluşursa el atma tazminatı ve ecrimisilin faiz ve masraflarla birlikte davalı taraftan tahsili istenilmiştir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne (ecrimisil yönünden kabul, müdahalenin men"i yönünden ret), kamulaştırmasız el atma tazminatı yönünden ise kabulüne karar verilmiş, hüküm davacı vekili ile davalı ... vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz istemlerinin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Mahkemece yapılan araştırma ve alınan bilirkişi raporu hüküm kurmaya yeterli değildir.
Şöyle ki;
1-Dava konusu taşınmaza yüksek gerilim hattını taşıyan direğin dikilmesi suretiyle fiilen el konulmuş ise de el koyma tarihi mahkemece kesin olarak belirlenmemiştir. Davalı, dava konusu taşınmazdan 1954 yılında enerji nakil hattı geçirerek fiilen el konulduğunu bilerek davacının 1997 yılında, bu taşınmazı satın aldığını, müdahalenin men"i ve ecrimisil talep edilemeyeceğini ileri sürmektedir. Taşınmaza fiilen el atmanın 09/10/1956 tarihinden önce olma ihtimali araştırılarak tarafların her türlü delilleri ile o tarihte tesis kurulum ve bakımından sorumlu idarenin belgeleri incelenerek ilk el koyma tarihi ve varsa sonraki değişiklikler zaman yönünden kesin olarak belirlenmelidir.
El koyma tarihinin 09/10/1956 tarihinden önce olduğu anlaşıldığı takdirde taşınmazın bu kısmı hakkında 221 sayılı Kanun hükümleri uygulanmalıdır. 221 sayılı Kanunun 1.maddesinde "6830 sayılı İstimlak Kanununun yürürlüğe girdiği 09.10.1956 tarihine kadar kamulaştırma işlerine dayanmaksızın Kamulaştırma Kanunlarının göz önünde tuttuğu maksatlara fiilen tahsis edilmiş olan gayrimenkuller ilgili amme hükmi şahsı veya müessesesi adına tahsis tarihinde kamulaştırılmış sayılır”, 4. maddesinde de; “Gayrimenkulün bedelini dava hakkı, bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten itibaren iki sene sonra düşer.” hükümleri yer almaktadır. 221 sayılı Yasa 12.01.1961 günü yürürlüğe girdiğinden, davacının da dava hakkı önceki maliklerin halefi sıfatı ile 2 sene sonrası olan 13.01.1963 tarihinde sona ereceğinden, taşınmaza 09/10/1956 gününden önce el atıldığı kabul edildiği takdirde davanın reddine karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi,

2-Taşınmaza 09/10/1956 ile 04/11/1983 tarihleri arasında el konulduğu kabul edildiği takdirde, taşınmazın el koyma tarihindeki nitelikleri (arsa-arazi) belirlenerek buna uygun şekilde Kamulaştırma Kanununun 15.maddesi uyarınca oluşturulacak bilirkişi kurulu tarafından değerinin tespit edilmelidir.
Dava konusu taşınmazın belirlenecek el koyma tarihi itibariyle 1/1000 ölçekli uygulama imar planı içinde bulunup bulunmadığının, bu tarih itibariyle kesinleşmiş imar planı içinde olmadığının anlaşılması halinde belediye veya mücavir alan sınırları içinde olmakla beraber belediye ve altyapı hizmetlerinden (yol, su, elektrik, çöp toplama, kanalizasyon, aydınlatma vd. gibi) yararlanıp yararlanmadığının, özellikle etrafının meskûn olup olmadığının, taşınmaz belediye nazım imar planı içinde ise, Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunun 17.04.1998 gün ve 1996/3-1998/1 sayılı kararı uyarınca bu plan kapsamına alındığı tarih ve plandaki konumunun, hangi amaçla plan kapsamına alındığının, yerleşim merkezlerine uzaklığının, altyapı hizmetlerinden yararlanma ve ulaşım imkanlarının, kullanma biçimi itibariyle iskan amacına yönelik yapılaşma ihtimallerinin belediye başkanlığından sorulduktan, bu konuda taraflara delillerini ibraz etmek üzere süre verildikten ve gerektiğinde hava fotoğrafları da getirtilmek suretiyle dava konusu taşınmazın el koyma tarihindeki niteliği kesin olarak tespit edildikten sonra oluşacak sonucu göre bir karar verilmesi yerine eksik incelemeyle dava konusu taşınmazın arazi olarak kabulü ile bedel tespiti doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile şimdilik diğer yönleri incelenmeksizin hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edenlere iadesine, üzere 09.03.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.