Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2018/3321 Esas 2018/5935 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi


Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 12/03/2015 gününde verilen dilekçe ile el atmanın önlenmesi ve aidiyetin tespiti ile teslimi istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 06/02/2018 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, el atmanın önlenmesi ve dava konusu işletme ve tesislerin aidiyetinin tespit ve teslimi istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili; 6360 sayılı Kanun"un 1/1 maddesi gereği ... Belediyesinin büyükşehir belediyesi statüsü kazandığını, 5216 sayılı Büyükşehir Belediye Kanununun 7. maddesi ve 27. maddesi gereğince ... Büyükşehir Belediye Meclisinin kararı ile büyükşehir belediye sınırları içerisinde bulunan park, bahçe, meydan ve benzeri alanlarda görev ve sorumlulukların büyükşehir belediyesince yürütülmesine karar verildiğini, ancak bu doğrultuda ...Belediye Başkanlığına ...İlçesi 999 ada 3 parsel ve 1993 ada 2 parselde bulunan park alanların devri için yazılan yazılara olumsuz cevap verildiğini ileri sürerek muarazanın men-i ile dava konusu işletme ve tesislerin taraflarına aidiyetinin tespitini ve teslimini talep etmiştir.
Davalı vekili; dava konusu parkın bölge parkı niteliğine haiz bir park olmadığını, ... AŞ"ye ait iken Özelleştirme Yüksek Kurulunun 02/01/2001 tarihli ve 2001/01 sayılı kararı ile 4046 sayılı Kanun"un 2/I maddesi gereğince yeşil alan olarak yöre halkının hizmetine sunulmak üzere ...Belediyesinin kullanımına devredildiğini belirterek davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, 28/11/2017 tarihli bilirkişi raporu benimsenerek davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dosyanın incelenmesinde; hükme esas alınan 28/11/2017 tarihli bilirkişi raporunda; dava konusu taşınmazın tapu kayıtlarında "yeşil alan" olarak geçtiği, 5216 sayılı Kanun"un 7/m fıkrasında belirtilen sosyal donatı, dinlence ve eğlence yeri tanımına uyduğu anlaşıldığından büyükşehir belediyesinin görev, yetki ve sorumluluk sahasında girdiği açık olduğu, Planlı Alanlar İmar Yönetmeliği"nin 4/2.fıkrasında parkların; "kente yaşayanların yeşil bitki örtüsü ile dinlenme ihtiyaçları için ayrılan alanlar" olarak tanımlandığı, taşınmazın mevcut haliyle bu tanıma uyduğu ve davacı belediyece alınan meclis kararının parkları kapsadığı, parkın 177.466,17 m²"lik büyüklüğü ile meclis kararında belirtilen "4.000 m² ve üzeri..." olarak belirtilen şarta uygun olduğu dolayısıyla taşınmazın fiiliyatta park olarak halkın hizmetinde olduğu belirtilmiştir. 19/06/2017 tarihli bilirkişi raporunda ise; 3194 sayılı İmar Kanunu"nda park ve bölge parkı ile ilgili herhangi bir tanım olmadığı, 02/11/1985 tarih ve 18916 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren "Planlı Alanlar Tip İmar Yönetmeliği"nin yeşil alanlar ve parkları tanımladığı, parkların genel itibariyle 1/1000 ölçekli uygulama imar planı sonrasında yapılan 18. madde uygulaması ile kamuya terk edilen ve tapu tesciline konu edilemeyen alanlar olduğu ancak imar planlarında rekreasyon alanı olarak planlı bulunan alanların kamuya terk edilmesinin zorunlu olmayıp bu alanların bir şekilde özel mülkiyete terk edilmesi durumunda mülkiyet sahiplerince imar planında yer alan koşullara uymak kaydıyla tesisler yapılabileceği gibi tesislerin mülkiyet sahiplerince işletilebileceği, dava konusu taşınmazın imar planında rekreasyon alanı olarak planlı olduğu, bölge parkı niteliğinde olmadığı belirtilmiştir.
Şu halde, her iki bilirkişi raporu arasında çelişkiler bulunduğu ve dava konusu taşınmazın tanımı açısından soyut belirlemelere yer verildiği anlaşılmaktadır.
Bu durumda, mahkemece tarafların tüm iddia ve savunmaları da gözetilip değerlendirmek suretiyle yeni bir bilirkişi heyetinden rapor temin edilerek sonuca göre karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmiş olması doğru görülmemiş kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenle BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalının diğer temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 04/10/2018 gününde oy birliğiyle karar verildi.