Adalet Bakanlığının, kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan sanık ... hakkındaki İstanbul Anadolu 54. Asliye Ceza Mahkemesinin 16/05/2019 tarihli ve 2018/805 esas, 2019/120 sayılı kararının kanun yararına bozulması istemi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca 06/04/2021 tarihli ihbar yazısı ekinde dosyanın Dairemize gönderildiği anlaşıldı.
Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
A- Konuyla İlgili Bilgiler:
1- Şüpheli ... hakkında, 12/06/2018 tarihinde işlediği iddia olunan kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan yapılan soruşturma sonucunda, İstanbul Anadolu Cumhuriyet Başsavcılığının 12/11/2018 tarihli ve 2018/199876 soruşturma, 2018/52630 esas, 2018/43531 sayılı iddianamesi ile sanığın TCK’nın 191/6. maddesi yollamasıyla 191/1 ve 53. maddeleri uyarınca cezalandırılması istemiyle İstanbul Anadolu 54. Asliye Ceza Mahkemesine kamu davası açıldığı, iddianamede; şüpheli hakkında daha önce 2014/110281 soruşturma dosyasında 15/08/2017 tarihli iddianame ile İstanbul Anadolu 21. Asliye Ceza Mahkemesinin 2017/162 esas sayılı davasının açıldığı, dava açıldıktan sonra 12/06/2018 tarihli suçu işlediği,TCK’nın 191/6. maddesi gereğince doğrudan dava açılması gerektiği hususunun belirtildiği,
2- Şüphelinin yine 12/06/2018 tarihinde uyuşturucu madde ile yakalandığı, İstanbul Anadolu Cumhuriyet Başsavcılığının 08/01/2019 tarihli ve 2018/244773 soruşturma, 2019/2043 esas, 2019/1658 sayılı iddianamesi ile sanığın TCK’ nın 191/1, 43 ve 53. maddeleri uyarınca cezalandırılması istemiyle İstanbul Anadolu 54. Asliye Ceza Mahkemesine birleştirme talepli kamu davası açıldığı,
İstanbul Anadolu 54. Asliye Ceza Mahkemesinin 14/01/2019 tarihli ve 2019/24 esas, 2019/2 sayılı kararı ile davaların birleştirilmesine karar verildiği,
3- Şüphelinin 19/08/2018 tarihli ve 21/10/2018 tarihli kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçlarından yapılan soruşturma sonucunda, İstanbul Anadolu Cumhuriyet Başsavcılığının 14/02/2019 tarihli ve 2019/16172 soruşturma, 2019/11638 esas, 2019/9542 sayılı iddianamesi ile sanığın TCK’ nın 191/6 maddesi yollamasıyla 191/1, 43 ve 53. maddeleri uyarınca cezalandırılması istemiyle İstanbul Anadolu 54. Asliye Ceza Mahkemesine birleştirme talepli kamu davası açıldığı,
İstanbul Anadolu 54. Asliye Ceza Mahkemesinin 22/02/2019 tarihli ve 2019/154 esas, 2019/11 sayılı kararı ile davaların birleştirilmesine karar verildiği,
4- İstanbul Anadolu 54. Asliye Ceza Mahkemesinin kanun yararına bozma istemine konu 16/05/2019 tarihli ve 2018/805 esas, 2019/120 sayılı kararı ile sanığın TCK’nın 191/1, 43/1 ve 62. maddeleri uyarınca 2 yıl 1 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, sanığın 17/05/2019 tarihli istinaf dilekçesi ile istinaf başvurusunda bulunduğu halde kararın 10/06/2019 tarihinde kesinleştirildiği, mahkemece, sanığın daha sonra gönderdiği 03/12/2019
tarihli istinaf dilekçesi esas alınarak süresinden sonra istinaf başvurusunda bulunulduğu gerekçesiyle istinaf talebinin reddine karar verildiği,
5- Dosya arasında bulunan İstanbul Anadolu 50. Asliye Ceza Mahkemesinin 13/04/2015 tarihli ve 2014/702 esas, 2015/444 sayılı kararı ile İstanbul Anadolu 50. Asliye Ceza Mahkemesinin 19/11/2019 tarihli ve 2019/482 esas, 2019/878 sayılı kararının incelenmesinde;
a- Sanığın 10/03/2014 tarihli kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan yapılan soruşturma sonucunda İstanbul Anadolu Cumhuriyet Başsavcılığının 13/05/2014 tarihli ve 2014/14050 sayılı iddianamesi ile kamu davası açıldığı,
b- Yapılan yargılama sonucunda İstanbul Anadolu 50. Asliye Ceza Mahkemesinin 13/04/2015 tarihli ve 2014/702 esas, 2015/444 sayılı kararı ile sanığın TCK’nın 191/1 ve 62. maddeleri uyarınca 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, 6545 saylı Kanun’un 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanun’a eklenen geçici 7/2. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, kararın 21/04/2015 tarihinde itiraz edilmeden kesinleştiği,
c- Kanun yararına bozma istemine konu İstanbul Anadolu 54. Asliye Ceza Mahkemesinin 16/05/2019 tarihli kararı ile ihbarda bulunulması üzerine;
İstanbul Anadolu 50. Asliye Ceza Mahkemesinin 19/11/2019 tarihli ve 2019/482 esas, 2019/878 sayılı kararı ile hükmün açıklanmasına karar verildiği, kararın istinaf edilmesi üzerine İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 5. Ceza Dairesinin 22/10/2020 tarihli ve 2019/5547 esas, 2020/2697 sayılı kararı ile hükmün bozulmasına karar verildiği,
Anlaşılmıştır.
B- Kanun Yararına Bozma İstemi:
Kanun yararına bozma istemi ve ihbar yazısında;
“Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurmak suçundan sanık ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 191/1, 43 ve 62. maddeleri uyarınca 2 yıl 1 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair İstanbul Anadolu 54. Asliye Ceza Mahkemesinin 16/05/2019 tarihli ve 2018/805 esas, 2019/120 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Dosya kapsamına göre, adı geçen sanığın inceleme konusu dosya haricinde 10/03/2014 tarihinde işlediği kullanmak için uyuşturucu madde bulundurmak suçundan mahkumiyetine ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin İstanbul Anadolu 50. Asliye Ceza Mahkemesinin 13/04/2015 tarihli ve 2014/702 esas, 2015/444 sayılı kararının 21/04/2015 tarihinde kesinleşmesini takiben, sanığın 12/06/2018 tarihinde işlemiş olduğu aynı suçtan mahkumiyetine ilişkin İstanbul Anadolu 54. Asliye Ceza Mahkemesinin 2018/805 esas sayılı dosyasından yapılan ihbar üzerine, 13/04/2015 tarihli hükmün açıklanması ile sanığın mahkumiyetine ilişkin İstanbul Anadolu 50. Asliye Ceza Mahkemesinin 19/11/2019 tarihli ve 2019/482 esas, 2019/878 sayılı kararının istinaf edilmesi üzerine, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 5. Ceza Dairesinin 22/10/2020 tarihli ve 2019/5547 esas, 2020/2697 sayılı kararında yer alan, "Sanığın 12/06/2018 tarihinde saat 04:30 itibari ile işlediği kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın almak, kabul etmek, bulundurmak ve kullanmak suçunun, yargılama konusu suç nedeni ile 6545 S.K. ile eklenen 5320 S.K."nun 7/2. maddesi gereğince verilen zorunlu hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının ihlali mahiyetinde olduğu, soruşturma ve kovuşturma konusu edilemeyeceği, düşme kararı verilmesi, gerektiği halde mahkumiyet kararı verildiği belirlenmekle, ilk derece mahkemesi tarafından İstanbul Anadolu 54. Asliye Ceza Mahkemesinin 2018/805 E. 2019/120 sayılı ve 16/05/2019 tarihli hükmü açısından, istinaf edilmeden kesinleşmiş olması nedeniyle bu
hükmün kanun yararına bozma talebine konu edilmesi için mahkemesine bildirimde bulunulmaması;" şeklindeki açıklamalar ile bozma kararı verilmesini takiben, anılan karar aleyhine kanun yararına bozma yoluna gidilmesi için ihbarda bulunulduğu,
28/06/2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Türk Ceza Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 65. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 7. maddenin 2. fıkrasında yer alan, “Bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarih itibarıyla Türk Ceza Kanununun 191 inci maddesinde tanımlanan suç nedeniyle yürütülen kovuşturmalarda, hakkında daha önce denetimli serbestlik veya tedavi tedbiri uygulanmayan kişilerle ilgili olarak 191 inci madde hükümleri çerçevesinde hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilir.” şeklindeki, 5237 sayılı Kanun"un 191/5. fıkrasında yer alan, “Erteleme süresi zarfında kişinin kullanmak için tekrar uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alması, kabul etmesi veya bulundurması ya da uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanması, dördüncü fıkra uyarınca ihlal nedeni sayılır ve ayrı bir soruşturma ve kovuşturma konusu yapılmaz.” şeklindeki ve 9. fıkrasında yer alan "Bu maddede aksine düzenleme bulunmayan hâllerde, Ceza Muhakemesi Kanununun kamu davasının açılmasının ertelenmesine ilişkin 171 inci maddesi veya hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin 231 inci maddesi hükümleri uygulanır" şeklindeki düzenlemeler birlikte nazara alındığında,
Benzer bir olay sebebiyle Yargıtay 10. Ceza Dairesinin 07/10/2019 tarihli ve 2019/2219 esas, 2019/6135 karar sayılı ilâmında da kabul edildiği üzere, ilk suçtan dolayı 6545 sayılı Kanunla değişik 5237 sayılı Kanun’un 191. maddesi kapsamında verilmiş olan hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının denetim süresi içinde işlendiği iddia edilen ikinci suça ilişkin yargılama yapan mahkemesince, ilk suça ilişkin olarak hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı veren mahkemeye birleştirme talepli ihbarda bulunarak, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilen ilk suça ilişkin davanın derdest hale gelmesi sağlandıktan sonra, ikinci suça ilişkin davanın ilk suça ilişkin dava ile birleştirilmesine karar verilmesi, birleştirme kararı verildikten sonra her iki suça ilişkin deliller birlikte değerlendirilerek, ikinci suç bakımından mahkûmiyete yeterli delil bulunduğu ve bu suçun ilk suçtan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının denetim süresi içinde işlendiği tespit edilirse, bu suç sadece ilk suçtan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının ihlali sayılarak ilk suça ilişkin hükmün açıklanmasına karar verilmesi gerektiği,
Bu itibarla, sanığın 12/06/2018 tarihli ikinci eyleminin, İstanbul Anadolu 50. Asliye Ceza Mahkemesinin 21/04/2015 tarihinde kesinleşen, 6545 sayılı Kanun’un 65. maddesi ile 5320 sayılı Kanun"a eklenen geçici 7. maddenin 2. fıkrası gereğince zorunlu olarak verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair 13/04/2015 tarihli kararın 5 yıllık denetim süresi içinde işlenmiş olması nedeniyle bu kararın ihlali olarak değerlendirileceği ve 6545 sayılı Kanunla değişik 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 191/5. maddesi uyarınca ayrı bir soruşturma ve kovuşturma yapma yasağı nedeniyle ihlal olarak nitelendirilen ikinci suçtan sanığın mahkumiyetine karar verilemeyeceği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmemiştir.” denilerek İstanbul Anadolu 54. Asliye Ceza Mahkemesinin 16/05/2019 tarihli ve 2018/805 esas, 2019/120 sayılı kararının 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca bozulması istenilmiştir.
C- Konunun Değerlendirilmesi:
Sanık ...’ın 12/06/2018 tarihinde 2 kez işlediği kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçlarından yapılan yargılama sonucunda İstanbul Anadolu 54. Asliye Ceza Mahkemesinin 16/05/2019 tarihli ve 2018/805 esas, 2019/120 sayılı kararı
ile 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 191/1, 43 ve 62. maddeleri uyarınca 2 yıl 1 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
1- 28/06/2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Türk Ceza Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 85. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 7. maddenin 2. fıkrasında yer alan; “Bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarih itibarıyla Türk Ceza Kanununun 191 inci maddesinde tanımlanan suç nedeniyle yürütülen kovuşturmalarda, hakkında daha önce denetimli serbestlik veya tedavi tedbiri uygulanmayan kişilerle ilgili olarak 191 inci madde hükümleri çerçevesinde hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilir.” amir hükmü ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 191/5. fıkrasında yer alan, “Erteleme süresi zarfında kişinin kullanmak için tekrar uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alması, kabul etmesi veya bulundurması ya da uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanması, dördüncü fıkra uyarınca ihlal nedeni sayılır ve ayrı bir soruşturma ve kovuşturma konusu yapılmaz.” şeklindeki ve 9. fıkrasında yer alan "Bu maddede aksine düzenleme bulunmayan hâllerde, Ceza Muhakemesi Kanununun kamu davasının açılmasının ertelenmesine ilişkin 171 inci maddesi veya hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin 231 inci maddesi hükümleri uygulanır" şeklindeki düzenlemeler birlikte dikkate alındığında;
Somut olayda, sanık hakkında daha önce 10/03/2014 tarihli kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan yapılan soruşturma sonucunda, İstanbul Anadolu Cumhuriyet Başsavcılığının 13/05/2014 tarihli iddianamesi ile kamu davası açıldığı, yargılama sonucunda İstanbul Anadolu 50. Asliye Ceza Mahkemesinin 13/04/2015 tarihli ve 2014/702 esas, 2015/444 sayılı kararı ile sanığın 5237 sayılı TCK’nın 191/1 ve 62.maddeleri uyarınca 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, 6545 saylı Kanun’un 85.maddesi ile 5320 sayılı Kanun’a eklenen geçici 7/2. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, kararın 21/04/2015 tarihinde itiraz edilmeden kesinleştiği, kanun yararına bozma istemine konu İstanbul Anadolu 54. Asliye Ceza Mahkemesinin 16/05/2019 tarihli kararı ile ihbarda bulunulması üzerine; İstanbul Anadolu 50.Asliye Ceza Mahkemesinin 19/11/2019 tarihli ve 2019/482 esas, 2019/878 sayılı kararı ile hükmün açıklanmasına karar verildiği, kararın istinaf edilmesi üzerine İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 5. Ceza Dairesinin 22/10/2020 tarihli ve 2019/5547 esas, 2020/2697 sayılı kararı ile hükmün bozulmasına karar verildiği,
İstanbul Anadolu 50. Asliye Ceza Mahkemesinin 21/04/2015 tarihinde kesinleşen 13/04/2015 tarihli hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 7. maddenin 2. fıkrası uyarınca verildiği, kanuni zorunluluk üzerine verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının, kamu davasının açılmasının ertelenmesi kararı ile aynı hukuki sonuçları doğuracağı, bu durumda sanığın 12/06/2018 tarihli eylemlerini, İstanbul Anadolu 50. Asliye Ceza Mahkemesince zorunlu olarak verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının denetim süresi içerisinde gerçekleştirmesi nedeniyle, 6545 sayılı Kanunla değişik 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 191/5. maddesi uyarınca ayrı bir soruşturma ve kovuşturma yapma yasağı bulunduğu ve bu suçun sadece ilk suçtan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının ihlali sayılabileceği, kanunî zorunluluk üzerine verilmiş olan hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının denetim süresi içerisinde işlendiği anlaşılan eylemler nedeniyle, mahkemesince açılan kamu davasında “düşme kararı” verilip ihbarda bulunulması gerektiği gözetilmeden, mahkumiyet kararı verilmesi kanuna aykırı olmakla birlikte;
2- Kabule göre de;
a- Sanığın 19/08/2018 tarihli ve 21/10/2018 tarihli kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçlarından yapılan soruşturma sonucunda, İstanbul Anadolu Cumhuriyet Başsavcılığının 14/02/2019 tarihli ve 2019/16172 soruşturma, 2019/11638 esas, 2019/9542 sayılı iddianamesi ile sanığın TCK’nın 191/6 maddesi yollamasıyla 191/1, 43 ve 53. maddeleri uyarınca cezalandırılması istemiyle İstanbul Anadolu 54. Asliye Ceza Mahkemesine birleştirme talepli kamu davası açıldığı, İstanbul Anadolu 54. Asliye Ceza Mahkemesinin 22/02/2019 tarihli ve 2019/154 esas, 2019/11 sayılı kararı ile davaların birleştirilmesine karar verildiği halde, mahkemece sanığın birleşen davaya konu eylemleri hakkında bir karar verilmemesi kanuna aykırıdır.
b- Sanığın 17/05/2019 tarihli istinaf dilekçesi ile İstanbul Anadolu 54. Asliye Ceza Mahkemesinin 16/05/2019 tarihli ve 2018/805 esas, 2019/120 sayılı kararına karşı kanuni süresi içerisinde istinaf başvurusunda bulunduğu halde kararın 10/06/2019 tarihinde usulsüz şekilde kesinleştirildiği, mahkemece, sanığın daha sonra ceza ve infaz kurumu aracılığıyla gönderdiği 03/12/2019 tarihli istinaf dilekçesi esas alınarak süresinden sonra istinaf başvurusunda bulunulduğu gerekçesiyle 06/12/2019 tarihli ek karar ile istinaf talebinin reddine karar verildiği, sanık tarafından kanuni süresi içerisinde istinaf yoluna başvurulan kararın istinaf incelemesi için İstanbul Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesi yerine usulsüz şekilde kesinleştirildiği anlaşıldığından karar bu nedenle de kanuna aykırıdır.
Yukarıda ( 2 ) numaralı bentte b) şıkkında belirtilen nedenle kanun yararına bozma yoluna başvurulup başvurulmayacağının takdiri için dosyanın Adalet Bakanlığı’na iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na gönderilmesine karar vermek gerekmiştir.
D- Karar:
İstanbul Anadolu 54. Asliye Ceza Mahkemesinin 06/12/2019 tarihli ve 2018/805 esas, 2019/120 sayılı ek kararına karşı, yukarıda açıklanan gerekçelerle kanun yararına bozma yoluna başvurulup başvurulmayacağının takdiri için dosyanın Adalet Bakanlığına iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE,
15/12/2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.