Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını ihlal - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2016/17803 Esas 2019/3620 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/17803
Karar No: 2019/3620
Karar Tarihi: 26.02.2019

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını ihlal - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2016/17803 Esas 2019/3620 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir kişi hakkında iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçundan mahkumiyet hükmü verdi. Ancak, adli para cezası miktarına göre doğrudan hükmolunan cezaların temyizi mümkün olmadığından, sanığın bu konudaki temyiz istemi reddedildi. Ayrıca, sanık hakkında hırsızlık suçundan da mahkumiyet hükmü verildi, ancak müştekinin kısmi iade nedeniyle etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağına dair sorularak tartışma yapılmadığı için karar bozuldu. Kanun maddeleri olarak, doğrudan hükmolunan cezaların temyizi mümkün olmadığına dair 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. madde ve hırsızlık suçunda etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanması için TCK'nın 168/1-4. maddeleri belirtildi.

2. Ceza Dairesi 2016/17803 E. , 2019/3620 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını ihlal
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1. Sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Doğrudan hükmolunan adli para cezasının miktar ve türüne göre; 14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Yasa"nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2. Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Müştekinin, 25.11.2010 tarihli duruşmada malların büyük bir bölümünü emniyette teslim aldığını beyan etmesi karşısında, kısmi iade nedeniyle sanık hakkında etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanmasına rıza gösterip göstermediği sorularak, sonucuna göre sanık hakkında TCK"nın 168/1-4. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, 26.02.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.