MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, fazla çalışma ücreti ile genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı isteminin özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin, davalıya ait işyerinde 30.08.2005 tarihinden 28.09.2008 tarihine kadar 700,00 TL net aylık ücretle çalıştığının, ücret bordrolarında ücretin düşük gösterildiğini, fazla mesai yaptığını, bayram ve tatil günleri çalıştığını, bunların ücretlerinin ödenmediğini, müvekkiline bazı evraklar imzalatılmak istendiğini, işverenin müvekkilinin onayı olmadan başka mağazaya naklini yapmak istediğini ancak müvekkilinin kabul etmediğini ve müvekkilinin işten ayrılmak zorunda kaldığını ileri sürerek; kıdem tazminatı ile fazla çalışma ve genel tatil ücreti alacaklarının faizleri ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
B)Davalı cevabının özeti:
Davalı vekili; davacının istifa etmek sureti ile işten ayrıldığını, bu nedenle kıdem tazminatı isteyemeyeceğini, işyerinde vardiya halinde çalışıldığını, ayda yaklaşık 10 saat fazla mesai uygulaması olabildiğini, bunun da bordroya yansıtıldığını ve bordroların çekincesiz imzalandığını, alacağın zamanaşımına uğradığını, kıyafet yardımı ve prim uygulaması olmadığını savunarak; davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
C)Yerel Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Ç)Temyiz:
Karar süresi içinde davalı tarafından temyiz edilmiştir.
D)Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- İşçiye, işyerinde çalıştığı sırada ara dinlenmesi verilip verilmediği ve süresi konularında taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
İşçinin günlük iş süresi içinde kesintisiz olarak hiç ara vermeden çalışması beklenemez. Gün içinde işçinin yemek, çay, sigara gibi ihtiyaçlar sebebiyle ya da dinlenmek için belli bir zamana ihtiyacı vardır.
Ara dinlenme 4857 sayılı İş Kanununun 68 inci maddesinde düzenlenmiştir. Anılan hükümde ara dinlenme süresi, günlük çalışma süresine göre kademeli bir şekilde belirlenmiştir. Buna göre dört saat veya daha kısa süreli günlük çalışmalarda ara dinlenmesi en az onbeş dakika, dört saatten fazla ve yedibuçuk saatten az çalışmalar için en az yarım saat ve günlük yedibuçuk saati aşan çalışmalar bakımından ise en az bir saat ara dinlenmesi verilmelidir. Uygulamada yedibuçuk saatlik çalışma süresinin çok fazla aşıldığı günlük çalışma sürelerine de rastlanılmaktadır. İş Kanununun 63 üncü maddesi hükmüne göre, günlük çalışma süresi onbir saati aşamayacağından, 68 inci maddenin belirlediği yedibuçuk saati aşan çalışmalar yönünden en az bir saatlik ara dinlenmesi süresinin, günlük en çok onbir saate kadar olan çalışmalarla ilgili olduğu kabul edilmelidir. Başka bir anlatımla günde onbir saate kadar olan (onbir saat dahil) çalışmalar için ara dinlenmesi en az bir saat, onbir saatten fazla çalışmalarda ise en az birbuçuk saat olarak verilmelidir.
İş Kanununa İlişkin Çalışma Süreleri Yönetmeliğinin 3 üncü maddesinin ikinci fıkrasında, ara dinlenmelerinin iklim, mevsim, yöredeki gelenekler ve işin niteliğine göre yirmidört saat içinde kesintisiz oniki saat dinlenme süresi dikkate alınarak verileceği hükme bağlanmıştır. Değinilen maddenin birinci fıkrasında ise, ara dinlenme süresinin çalışma süresinden sayılmayacağı açıklanmıştır.
Somut olayda; hükme esas alınan bilirkişi raporunda; haftanın 3 günü 12 saat, 3 günü ise 8 saat çalışma yapıldığının kabulü ile ara dinlenmesi düşülmeden hesaplama yapılmıştır.
Yukarıdaki ilke kararı uyarınca ara dinlenme yapılmadan sonuca gidilmesi, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:
Açıklanan sebepler ile temyiz edilen kararın BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 18.06.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.