Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik yapma
Hüküm : TCK"nın 62/1, 52/2 madde ve fıkraları gereğince mahkumiyet


Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Maddi gerçeğin hiçbir kuşkuya yer vermeyecek biçimde ortaya çıkarılabilmesi amacıyla; sanığın ..."e 2000 TL borç para verdiği ve 560 TL cep telefonu borcu olduğuna dair beyanları ile ..."a 1000 TL borç para verdiği ve eşi ... ..."a 400 TL karşılığında cep telefonu sattığı şeklindeki beyanları ile sanığa verilen 5000 TL"lik iki adet senet arasındaki çelişkinin sanığa sorulmasından, sanığın vergi mükellefi olduğunun tespit halinde vergi inceleme raporu düzenlettirilmesinden sonra tüm kanıtların hep birlikte değerlendirilerek sonucuna göre hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken, eksik inceleme ve yetersiz gerekçeyle yazılı şekilde hüküm kurulması,
2-Kabule göre de;
a)Temel ceza belirlenmesi sırasında TCK 241/1.maddesinin hüküm fıkrasına yer verilmeyerek CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
b)Sanığın suça konu eylemleri birden fazla kişiye karşı, değişik tarihlerde zincirleme şekilde gerçekleştirdiği kabul edilmesine rağmen sanık hakkında zincirleme suç hükümlerini içeren TCK"nın 43/1. maddesinin uygulanmaması suretiyle eksik ceza tayini,
c)5237 sayılı TCK’nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
d)Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 16/12/2008 gün ve 2008/146-235 sayılı Kararı karşısında, tefecilik suçunda ancak el konulmuş olması halinde, bu suçun konusunu oluşturan değer niteliğindeki ana paranın TCK"nın 55/1. maddesi uyarınca müsadere edilebileceği, ödünç olarak verilen para nedeniyle elde edilen kazancın zarar gören konumundaki gerçek kişiye, vergi kaybı karşılığının ise Hazineye iade edilmesi gerektiği, ancak dosya kapsamında el konulan paranın bulunmadığı gözetilmeden yazılı şekilde müsadere kararı verilmesi,
e)Gerekçeli karar başlığında suç tarihinin 2012 Şubat yerine 11/02/2013 yazılması suretiyle CMK"nın 232/2-(c) maddesine muhalefet edilmesi,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA 14/10/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.