Yargıtay Ceza Genel Kurulu 2010/11-45 Esas 2010/50 Karar Sayılı İlamı

Sanıklar A. P., M. A. ve A.O."nun resmi evrakta sahtecilik suçundan 765 sayılı TCY"nın 342/1 ve 59. maddeleri uyarınca 1 yıl 8 ay ağır hapis cezası ile cezalandırılmalarına ilişkin, İstanbul 7. Ağır Ceza Mahkemesince verilen 11.03.2004 gün ve 24-80 sayılı hüküm sanıklar A. P.ve M. A. tarafından temyiz edilmekle dosya, Yargıtay C.Başsavcılığının 06.07.2005 gün ve 128494 sayılı yazısı ile lehe yasa değerlen¬dirmesinin mahkemesince yapılması için 5320 sayılı Yasanın 8/2. maddesi uyarınca incelen¬meksizin mahalline iade edilmiştir.
Yeniden yargılama yapan İstanbul 7. Ağır Ceza Mahkemesince 25.11.2005 gün ve 24-80 sayı ile; sanıkların lehe olan 765 sayılı TCY"nın 342/1 ve 59. maddeleri uyarınca 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmalarına ve cezaların ertelenmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Bu hükmün de sanık A. P. müdafii ve sanık A. O. tarafından temyizi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 11. Ceza Dairesince 04.02.2009 gün ve 20434-516 sayı ile;
 “Sanık A.O.’nın temyiz itirazlarının incelenmesinde;
 Sanığın mahkûmiyetine ilişkin 11.03.2004 gün 2000/24 esas-2004/80 karar sayılı hükmün, 26.04.2004 tarihinde usulüne uygun olarak tebliğinden sonra temyiz edilmeksizin kesinleştiği gözetilmeksizin diğer sanıkların temyizi sonrası mahkemece adı geçen hükümlüde dahil edilerek yeniden kurulan hüküm hukuken geçersiz olup yok hükmünde olduğundan hükümlü A. O."nun bu hükme yönelik vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUY"nın 317. maddesi uyarınca reddine” karar verilmiştir.
Yargıtay C.Başsavcılığı ise 16.02.2010 gün ve 2010/6308 sayı ile;
“Hükümlü A. O. hakkında İstanbul 7. Ağır Ceza Mahkemesinin 2000/24 esas ve 2004/80 karar sayılı ilamı ile 765 sayılı TCK’nın 342/1, 59/2. maddesi gereğince 1 yıl 8 ay ağır hapis cezasına karar verilmiştir. Bu karar hükümlüye 26.04.2004 tarihinde tebliğ edilmiş dosyada yargılanan diğer hükümlüler tarafından kararın temyizi üzerine dava dosyası Başsav¬cılığımız tarafından 5320 sayılı Yasanın 8/2. maddesi gereğince mahalline 2004/128494 sayı ile iade edilmiştir.
Mahallinde yapılan yargılama sonucu 25.11.2005 tarihinde bu defa hükümlü A. O.hakkında da 765 sayılı TCK’nın 342/1, 59/2 maddesi gereğince 1 yıl 8 ay hapis cezası verilmiş ve bu kararın diğer hükümlü ile birlikte hükümlü A. O. tarafından temyizi üzerine Yüksek 11. Ceza Dairesi tarafından 04.02.2009 gün ve 20434-516 sayılı ilamı ile hükümlü A. O. hakkında ‘sanığın mahkûmiyetine ilişkin 11.03.2004 gün 2000/24 esas ve 2004/80 karar sayılı hükmün, 26.04.2004 tarihinde usulüne uygun olarak tebliğinden sonra temyiz edilmeksizin kesinleştiği gözetilmeksizin diğer sanıkların temyizi sonrası mahke¬mece adı geçen hükümlü de dahil edilerek yeniden kurulan hüküm hukuken geçersiz olup yok hükmünde olduğundan hükümlü A.O.’nun bu hükme yönelik vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nun 317. maddesi uyarınca reddine’ kararı verilmiştir.
Hükümlü A. O.hakkında kararın kesinleştirilmesinden sonra 26.04.2004 tarihinde tebliğ edilen 2000/24 esas ve 2004/80 karar sayılı kararın 30.04.2004 tarihinde Adıyaman Ağır Ceza Mahkemesine verilen temyiz dilekçesi ile temyiz edildiği anlaşılmıştır. Bu kararın temyiz edildiğine ilişkin tutanak ve temyiz dilekçesi ile sanık vekili tarafından verilen itiraz dilekçesi İstanbul Ağır Ceza Mahkemesine verilmiş ve mahkemesince dosyası ile birlikte gönderilmiştir” görüşüyle itiraz yasa yoluna başvurarak, Özel Dairenin temyiz isteminin reddine ilişkin kararının kaldırılması ve yerel mahkeme hükmünün esastan incelenmesi için dosyanın Yargıtay 11. Ceza Dairesine gönderilmesi isteminde bulunmuştur.
Dosya Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmekle, Ceza Genel Kurulunca değerlen¬dirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA GENEL KURULU KARARI
İnceleme, itirazın kapsamına göre, sanık A. O. hakkında verilen hükümle sınırlı olarak yapılmıştır.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; sanık A. O."nun mahkumiyetine ilişkin 11.03.2004 gün ve 24-80 sayılı hükme yönelik temyiz istemi¬nin bulunup bulunmadığının belirlenmesine ilişkindir.
İncelenen dosya içeriğine göre;
Sanık A.O.’nun yokluğunda verilen 11.03.2004 gün ve 24-80 sayılı hükümlülük kararının 26.04.2004 tarihinde sanığın görevli olduğu Adıyaman İlinde tebliğ olun¬duğu, sanığın 30.04.2004 günlü temyiz dilekçesini İstanbul 7. Ağır Ceza Mahkemesine gön¬derilmek üzere Adıyaman Ağır Ceza Mahkemesine sunduğu, aynı tarihte havale edilen temyiz dilekçesinin taşra temyiz defterinin 2004/10 sırasına kaydedildiği, ancak temyiz dilek¬çesinin mahkemesine ulaşmaması nedeniyle kararın kesinleştirildiği bu hususun saptanması üzerine de, yerel mahkemece 30.06.2009 tarihinde infazın durdurulmasına karar verilerek itiraz yasa yoluna başvurulması için dosyanın Yargıtay C. Başsavcılığına gönderildiği anlaşılmaktadır.
Sanığın 30.04.2004 günlü dilekçesi ile süresi içinde temyiz isteminde bulunduğu saptandığından, Yargıtay C.Başsavcılığı itirazının kabulüne, Özel Dairenin temyiz isteminin reddine ilişkin kararının kaldırılmasına ve dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere Yargıtay 11. Ceza Dairesine gönderilmesine karar verilmelidir.   
SONUÇ:
 Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay C. Başsavcılığı itirazının KABULÜNE,
2- Yargıtay 11. Ceza Dairesinin 04.02.2009 gün ve 20434-516 sayılı sanık A. O."nun temyiz isteminin reddine ilişkin kararının KALDIRILMASINA,
3- Dosyanın, sanığın süresi içinde verdiği dilekçesine dayalı olarak temyiz incelemesi yapılabilmesi için Yargıtay 11. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,  09.03.2010 günü yapılan müzakerede oybirliğiyle karar verildi.