MAHKEMESİ : Yargıtay 19. Hukuk Dairesi
Davalı ... vekilinin yerel mahkeme hükmünü adlî yardım istemli olarak temyiz etmesi üzerine, Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 18/02/2019 gün ve 2017/1558 E. - 2019/896 K. sayılı kararı ile davalı vekilinin dilekçesindeki belgelerden temyiz harcını yatırabilecek durumda olduğu anlaşıldığından adli yardım talebinin iş bu kararın kendisine tebliğinden itibaren bir hafta içinde Yargıtay 20. Hukuk Dairesi nezdinde itiraz yolu açık olmak üzere reddine ve hükmü temyiz eden davalı vekilinin temyiz yoluna başvurma harcı ile nispi temyiz harcını yatırmadıkça müteakip işlem olan temyiz incelemesine başlanamayacağından HUMK"nın 434/3. maddesi uyarınca, muhtıra çıkarılarak işlem yapılması için dosyanın yerel mahkemesine geri çevrilmesine karar verilmiş, bu karara davalı ... vekilinin yaptığı itiraz üzerine, dosya HMK"nın 337/2. maddesi uyarınca itirazı incelemekle görevli olan Dairemize gönderilmiştir.
K A R A R
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 334 ve devamı maddeleri uyarınca adli yardım talebinde bulunan kimse, kendisi ve ailesinin geçimini önemli ölçüde zor duruma düşürmeksizin gereken yargılama giderlerini kısmen veya tamamen ödeme gücünden yoksun olduğunu ispat etmek (yoksulluk şartı) ve davada veya talepte haklı olduğu yolunda kanaat uyandırmak zorundadır (haklı olma şartı).
Aynı Kanunun 336/2. maddesine göre de; adli yardım talebinde bulunacak kişi, yargılama giderlerini karşılayabilecek durumda olmadığını gösteren mali durumuna ilişkin belgeleri mahkemeye sunmak zorundadır. Bu açıklamalar ışığında somut olay değerlendirildiğinde; adli yardım talebinde bulunan davalı yönünden, adli yardım istemine dair dilekçenin ekinde sunulan belgelerden adli yardım talebinde bulunan davalının eldeki dava açısından ödeme gücünden yoksun olduğu hususunda yeter kanaat oluşturmamıştır. Bu durum karşısında davalı vekilinin itirazının HMK"nın 337/2. maddesi uyarınca kesin olarak reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; davalı vekilinin itirazının 6100 sayılı HMK"nın 337. maddesinin, 11.04.2013 kabul tarihli, 30.04.2013 tarih ve 28633 sayılı Resmî Gazetede yayımlanan 6459 sayılı Kanunun 23. maddesiyle değişik ikinci fıkrası uyarınca kesin olarak REDDİNE 23/10/2019 gününde oybirliği ile karar verildi.