Adalet Bakanlığı"nın, kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan sanık ... hakkındaki İstanbul 33. Asliye Ceza Mahkemesinin 19/03/2020 tarihli ve 2020/146 esas, 2020/210 sayılı kararının kanun yararına bozulması istemi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nca 15/04/2021 tarihli ihbar yazısı ekinde dosyanın Dairemize gönderildiği anlaşıldı.
Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
A-) Konuyla İlgili Bilgiler:
1- Şüpheli ... hakkında 03/11/2009 tarihli kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan Fatih Cumhuriyet Başsavcılığınca yürütülen soruşturma sonucunda, 11/03/2010 tarihli, 2009/24724 soruşturma, 2010/2354 esas ve 2010/1373 sayılı iddianame ile 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 191/1 ve 53. maddeleri uyarınca cezalandırılması istemiyle Fatih 1. Sulh Ceza Mahkemesine kamu davası açıldığı,
2- Fatih 1. Sulh Ceza Mahkemesinin 26/04/2011 tarihli ve 2010/332 esas, 2011/898 sayılı kararı ile, sanığın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 191/1, 62, 50/1-a ve 52. maddeleri gereğince 6.000,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, kararın 27/05/2011 tarihinde temyiz edilmeden kesinleşmesinden sonra karara karşı kanun yararına bozma yoluna gidildiği, Dairemizin 20/02/2012 tarihli ve 2012/1811 esas,2012/1264 sayılı ilamı ile kararın kanun yararına bozulmasına karar verildiği,
3-Kararın kanun yararına bozulmasından sonra İstanbul 20.Sulh Ceza Mahkemesinin 21/06/2012 tarihli ve 2012/939 esas,2012/1335 sayılı kararı ile, 5560 sayılı Kanun ile değişik 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 191/2.maddesi gereğince denetimli serbestlik tedbirine tabi tutulmasına, karar verildiği, kararın 07/02/2013 tarihinde kesinleştirilerek infaza gönderildiği,
4- İstanbul Denetimli Serbestlik Müdürlüğünün 17/09/2014 tarihli yazısı ile; sanığın yükümlülüklerini yerine getirdiği,tedbirin infaz edildiği, kaydın infazen kapatıldığının İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığına bildirildiği, İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığınca denetim planını ihlal ettiği gerekçesiyle mahkemeye ihbarda bulunulduğu,
5- Dosyanın devredildiği İstanbul 74. Asliye Ceza Mahkemesinin 03/02/2015 tarihli ve 2014/1547 esas, 2015/231 sayılı kararı ile sanığın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 191/1 ve 62.maddeleri gereğince 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231/5.maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, kararın 12/03/2015 tarihinde kesinleştirildiği,
6- Sanığın denetim süresi içerisinde işlediği uyuşturucu madde ticareti yapma suçundan İstanbul 15. Ağır Ceza Mahkemesinin 10/05/2019 tarihli ve 2017/230 esas,2019/190 sayılı kararı ile cezalandırıldığının ihbar edilmesi üzerine, İstanbul 33.Asliye Ceza Mahkemesinin kanun yararına bozma istemine konu 19/03/2020 tarihli ve 2020/146 esas, 2020/210 sayılı kararı ile; hükmün açıklanmasına,sanığın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 191/1 ve 62. maddeleri uyarınca 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, kararın 01/07/2020 tarihinde istinaf edilmeden kesinleştiği,
Anlaşılmıştır.
B-) Kanun Yararına Bozma İstemi:
Kanun yararına bozma istemi ve ihbar yazısında;
“Kullanmak için uyuşturucu bulundurma suçundan sanık ..."nin, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 191/1 ve 62/1. maddeleri gereğince 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair İstanbul 74. Asliye Ceza Mahkemesinin 03/02/2015 tarihli ve 2014/1547 esas, 2015/231 sayılı kararının 12/03/2015 tarihinde kesinleşmesini müteakip, sanığın denetim süresi içinde 13/04/2017 tarihinde işlediği kasıtlı suçtan mahkum olduğunun ihbar edilmesi üzerine, hakkındaki hükmün açıklanarak, 5237 sayılı Kanun"un 191/1 ve 62/1. maddeleri gereğince 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ilişkin İstanbul 33. Asliye Ceza Mahkemesinin 19/03/2020 tarihli ve 2020/146 esas, 2020/210 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Dosya kapsamına göre, sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair İstanbul 74. Asliye Ceza Mahkemesinin 03/02/2015 tarihli kararın tebliğinin, "adresinin kapalı olması" açıklamasıyla yetinilerek muhtarın imzasına 04/03/2015 tarihinde tebliğ edildiği ve 2 nolu haber kağıdının kapısına yapıştırıldığı,
7201 sayılı Tebligat Kanununun "Tebliğ imkansızlığı ve tebellüğden imtina" başlıklı 21. maddesinin 1. fıkrasında; "Kendisine tebligat yapılacak kimse veya yukarıdaki maddeler mucibince tebligat yapılabilecek kimselerden hiçbiri gösterilen adreste bulunmaz veya tebellüğden imtina ederse, tebliğ memuru, tebliğ olunacak evrakı, o yerin muhtar veya ihtiyar heyeti azasından birine veyahut zabıta amir ve memuruna imza mukabilinde teslim eder ve tesellüm edenin adresini ihtiva eden ihbarnameyi gösterilen adresteki binanın kapısına yapıştırmakla beraber, adreste bulunmama halinde tebliğ olunacak şahsa keyfiyetin haber verilmesini de mümkün oldukça en yakın komşularından birine, varsa yönetici veya kapıcıya da bildirir. İhbarnamenin kapıya yapıştırıldığı tarih, tebliğ tarihi sayılır" hükmünün yer aldığı,
Madde metninin, iki hâli birlikte düzenlediği, bunlardan ilkinin "adreste bulunmama", diğerinin ise "tebellüğden imtina" olduğu, muhatabın, tebliğ adresinde ikamet etmekle birlikte, kısa ya da uzun süreli ve geçici olarak adreste bulunmadığının, tevziat saatlerinden sonra geleceğinin beyan ve bunun tevsik edilmesi hâlinde ancak, maddede sayılanlardan, örneğin muhtara imza karşılığı tebliğ edilip, 2 numaralı fişin kapıya yapıştırılması ve komşunun durumdan haberdar edilmesi işlemlerine geçilebileceği,
Bu itibarla; tebliğ tarihinde yürürlükte olan Tebligat Yönetmeliğinin 30. maddesinde öngörülen şekilde ve maddede belirtilen kişilere sorularak imzaları da alınmak suretiyle, imzadan çekinmeleri halinde, bu husus da belirtilerek, muhatabın adreste geçici olarak bulunmama sebebi ve tevziat saatlerinden sonra geleceği "tevsik edilmeden", Tebligat Kanununun 21/1. maddesine göre yapılan tebligat işleminin geçersiz olduğu,
Benzer bir olaya ilişkin Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 2019/486 esas, 2019/1821 karar sayılı ilâmında "...suça sürüklenen çocuk hakkında verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin ilk kararın usulüne uygun olarak kesinleşmediği ve denetim süresinin işlemeye başlamayacağı..." şeklinde belirtildiği,
Bu açıklamalar ışığında, somut olayda, sanığın yokluğunda verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair İstanbul 74. Asliye Ceza Mahkemesinin 03/02/2015 tarihli kararının 12/03/2015 tarihinde kesinleştirildiği anlaşılmakta ise de, anılan kararın tebliğ işleminin yukarıda açıklanan gerekçe dikkate alındığında geçersiz olması karşısında; esasen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleşmediği ve denetim süresinin başlamadığı, dolayısıyla denetim süresi içerisinde kasıtlı suç işlediği gerekçesiyle açıklanması geri bırakılan hükmün açıklanamayacağı gözetilmeksizin, yazılı şekilde sanığın mahkûmiyetine karar verilmesinde isabet görülmemiştir.” denilerek İstanbul 33. Asliye Ceza Mahkemesinin 19/03/2020 tarihli ve 2020/146 esas, 2020/210 sayılı kararının 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca bozulması istenilmiştir.
C-) Konunun Değerlendirilmesi:
Sanık ... hakkında 03/11/2009 tarihli kullanmak için uyuşturucu bulundurma suçundan İstanbul 20.Sulh Ceza Mahkemesinin 21/06/2012 tarihli ve 2012/939 esas,2012/1335 sayılı kararı ile 5560 sayılı Kanun ile değişik 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 191/2.maddesi gereğince denetimli serbestlik tedbirine tabi tutulmasına, karar verildiği, kararın 07/02/2013 tarihinde kesinleştirilerek infaza gönderildiği,
İstanbul Denetimli Serbestlik Müdürlüğünün 17/09/2014 tarihli yazısı ile; sanığın yükümlülüklerini yerine getirdiği,tedbirin infaz edildiği, kaydın infazen kapatıldığının İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığına bildirildiği, İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığınca sehven, sanığın denetim planını ihlal ettiği gerekçesiyle mahkemeye ihbarda bulunulması üzerine İstanbul 74.Asliye Ceza Mahkemesinin 03/02/2015 tarihli ve 2014/1547 esas, 2015/231 sayılı kararı ile sanığın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 191/1 ve 62.maddeleri gereğince 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, kararın 12/03/2015 tarihinde kesinleştirilmesinden sonra sanığın denetim süresi içerisinde işlediği uyuşturucu madde ticareti yapma suçundan cezalandırıldığının ihbar edilmesi üzerine de, İstanbul 33.Asliye Ceza Mahkemesinin 19/03/2020 tarihli ve 2020/146 esas, 2020/210 sayılı kararı ile; hükmün açıklanmasına,sanığın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 191/1 ve 62. maddeleri uyarınca 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, anlaşılmıştır.
Sanık hakkında İstanbul 20.Sulh Ceza Mahkemesince verilen 21/06/2012 tarihli ve 2012/939 esas,2012/1335 karar sayılı denetimli serbestlik tedbirinin infaz edildiği, sanığın yükümlülüklerine uygun davrandığının İstanbul Denetimli Serbestlik Müdürlüğünün 17/09/2014 tarihli yazısı ile bildirildiği anlaşıldığından , tedbire uyan sanık hakkında 5560 sayılı Kanun ile değişik 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 191/5.maddesindeki “tedavinin ve denetimli serbestlik tedbirinin gereklerine uygun davranan kişi hakkında açılmış olan davanın düşmesine karar verilir” hükmü gereğince davanın düşmesine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden sehven tedbire uymadığı kabul edilerek cezalandırılmasına ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesi kanuna aykırı olup,
Sanığın yokluğunda verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair İstanbul 74. Asliye Ceza Mahkemesinin 03/02/2015 tarihli kararının 12/03/2015 tarihinde kesinleştirildiği anlaşılmakta ise de, kararın tebliğ işleminin 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 21. maddesindeki düzenlemeye aykırı olduğu, tebliğ işleminin geçersiz olduğu,bu nedenle hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleşmediği de dikkate alınarak öncelikle İstanbul 74. Asliye Ceza Mahkemesinin 03/02/2015 tarihli kararının usulüne uygun şekilde tebliğ edilerek kesinleştirilmesinden sonra, İstanbul 74.Asliye Ceza Mahkemesinin 03/02/2015 tarihli ve 2014/1547 esas, 2015/231 sayılı, sanığın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 191/1 ve 62. maddeleri gereğince 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231/5.maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararına karşı da kanun yararına bozma yoluna başvurulup başvurulmayacağının takdiri için dosyanın Adalet Bakanlığı’na iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na gönderilmesine karar vermek gerekmiştir.
D-) Karar:
Açıklanan nedenlerle;
İstanbul 74.Asliye Ceza Mahkemesinin 03/02/2015 tarihli ve 2014/1547 esas, 2015/231 sayılı kararına karşı da, yukarıda açıklanan gerekçelerle kanun yararına bozma yoluna başvurulup başvurulmayacağının takdiri için dosyanın Adalet Bakanlığı’na iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na GÖNDERİLMESİNE,
15/12/2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.