Mahkemesi :İş Mahkemesi

Rucüan tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; ilâmda yazılı nedenlerle bozmaya uyularak davanın kabulüne ilişkin hükmün süresi içinde duruşmalı olarak temyizen incelenmesi davalı avukatınca istenilmesi üzerine, dosya incelenerek, işin duruşmaya tâbi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 08.07.2014 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmiştir. Duruşma günü davalı adına Av. ... ile karşı taraf adına Av. ... geldiler. Duruşmaya başlandı. Hazır bulunan avukatların sözlü açıklamaları dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek aynı günde Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

K A R A R

Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun olmasına, delillerin taktirinde bir isabetsizlik bulunmamasına, sigortalının ölümü ile sonuçlanan 08.04.2005 tarihli iş kazasının oluşumunda, işçi sağlığı ve iş güvenliği kurallarına aykırı kusurlu davranışı belirlenememiş olan davalı Şirket yönünden davanın yasal dayanağının 506 sayılı Yasanın 10. maddesi olmasına, 506 sayılı Yasanın 26. maddesindeki halefiyet ilkesi uyarınca, Kurumun rücu alacağı; hak sahiplerinin tazmin sorumlularından isteyebileceği maddi zarar (Tavan) miktarı ile sınırlı iken, Anayasa Mahkemesi’nin, 21.03.2007 gün ve 26649 sayılı Resmi Gazetede yayınlanan 23.11.2006 gün ve E:2003/10, K:2006/106 sayılı kararı ile 26. maddedeki “…sigortalı veya hak sahibi kimselerin işverenden isteyebilecekleri miktarla sınırlı olmak üzere…” bölümünün Anayasaya aykırılık nedeniyle iptali sonrasında, Kurumun rücu hakkının, yasadan doğan kendine özgü ve sigortalı, ya da, hak sahiplerinin hakkından bağımsız basit rücu hakkına dönüşmüş olması karşısında, ilk peşin değerli gelirler ile harcama ve ödemelerin, tazmin sorumlularının kusuruna isabet eden miktarıyla sınırlı kısmına hükmedilmesi zorunluluğunun doğmasına, 506 sayılı Yasa uyarınca açılan rücuan tazminat davalarına ilişkin olarak süregelen uygulamada olduğu gibi, maddi zarar (Tavan) hesabı yapılması gereğinin ortadan kalkmış bulunmasına, 506 sayılı Yasanın 10. maddesinin uygulanmasını gerektiren durumlarda da, ilk peşin sermaye değerli
gelirin esas alınması gereği dışında, Anayasa Mahkemesi iptal kararı öncesinden süregelen içtihatlarla oluşturulup uygulanan temel ilkelerden farklı bir yaklaşıma gerek bulunmamasına, iş kazasının oluşumuna etken kusuru bulunmayan davalı şirketin, 506 sayılı Yasanın 10. maddesi uyarınca tazminle sorumlu bulunduğu miktar; sigortalıya bağlanan ilk peşin sermaye değerli gelir miktarı üzerinden, % 50 oranından aşağı olmamak üzere mahkemece takdir edilecek oranda Borçlar Kanunu’nun 43 ve 44. maddeleri uyarınca yapılacak indirime göre belirlenmesinin gerekmesine, Mahkemece, davalının gelirler yönünden tazmin sorumluluğunun ilk peşin sermaye değerli gelir üzerinden belirlenmesi yönündeki mahkeme yaklaşımı ve hakkaniyet indirim oranı yerinde bulunmakta ise de; 136.341,48 TL olan ilk peşin değerli gelir miktarına göre hakkaniyet indirimi sonucu davalının 54.536,59 TL ile sorumlu olacağı gözetilmeksizin, gerekçede artışları da içerir şekilde tüm peşin sermaye değerli gelir miktarı 226.705,37 TL esas alınarak davalının 90.682,15 TL olarak belirtilmesi isabetsiz olup, talep ve hükmedilen miktara göre bu yanlışlığın sonuca etkili bulunmamasına, ileride açılacak ek davalarda gözetilmesinin mümkün bulunmasına göre, yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, davacı avukatı yararına takdir edilen 1.100,00 TL duruşma avukatlık parasının karşı tarafa yükletilmesine, aşağıda yazılı temyiz harcının davalıdan alınmasına, 08.07.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.