Uyuşturucu madde ticareti yapma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2015/9808 Esas 2018/1967 Karar Sayılı İlamı

20. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/9808
Karar No: 2018/1967
Karar Tarihi: 16.04.2018

Uyuşturucu madde ticareti yapma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2015/9808 Esas 2018/1967 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme 20. Ceza Dairesi'dir. Suç Uyuşturucu madde ticareti yapmadır ve sanık mahkûm edilmiştir. Sanığın ele geçen esrarın kullanmak için bulundurmaktan başka bir amaç için bulundurduğuna dair kesin bir delil bulunmadığından, sanık hakkında uyuşturucu madde ticareti yapma suçundan hüküm kurulması hatalıdır. Uyuşturucu maddenin müsaderesine karar verilmesi gerekmektedir. TCK'nın 53. maddesi uygulanırken, sanığın kendi alt soyu dışındaki kişilerle ilgili, belirli yetkilerinden yoksun bırakılması kararının hapis cezasının infazı tamamlanana kadar devam etmesi gerekmektedir. Hükmün bozulmasına karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 54/4 maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 54/1 maddesi
- TCK'nın 53. maddesi 53/1-c ve 53(3) fıkrası
- Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarihli 2014/140 esas ve 2015/85 kararı ile TCK'nın 53. maddesinin bazı hükümlerinin iptal edilmesi

20. Ceza Dairesi 2015/9808 E. , 2018/1967 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Uyuşturucu madde ticareti yapma
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
1-) Sanığın savunmasının aksine, suç tarihinde sanığa ait ikametin mutfak kısmında ele geçen net 8,4 gr esrarı satma veya başkalarına verme gibi kullanma dışında bir amaç için bulundurduğuna dair kuşku sınırlarını aşan yeterli ve kesin delil bulunmadığı anlaşıldığından, sanığın eyleminin kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçunu oluşturduğu gözetilmeden, sanık hakkında uyuşturucu madde ticareti yapma suçundan hüküm kurulması,
Kabul ve uygulamaya göre ise;
2-) 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 54/4 maddesi uyarınca müsaderesine karar verilmesi gereken uyuşturucu maddenin 54/1 maddesi uyarınca müsaderesine karar verilmesi,
3-) TCK"nın 53. maddesi uygulanırken, TCK"nın 53. maddesinin (3.) fıkrası uyarınca 53/1-c madde ve bendindeki "velayet hakkından; vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksunluğun" sadece sanığın kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceği, sanığın kendi alt soyu dışındaki kişilerle ilgili, bu maddenin 1. fıkrasının (c) bendinde öngörülen "velayet hakkı ile vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunma yetkisi" nden yoksun bırakılmasının hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceği gözetilmeden, yoksunluğun tümü için koşullu salıverilmeye kadar sürmesine karar verilmesi ve 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarihli 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı kararı ile, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı hükümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, bu maddenin uygulanması açısından, sanığın durumunun yeniden belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan hükmün BOZULMASINA, 16.04.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.