MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Mersin 1. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 02/10/2013 tarih ve 2005/615-2013/249 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı .... Şti."nin kendisine ait malın taşınması için diğer davalı ile anlaştığını, malın müvekkiline ait tanker ile taşındığını, müvekkilinin alt nakliyeci olduğunu, müvekkilinin 13/08/2004 tarihinde Habur Gümrük kapısından çıkış yapacağı sırada yapılan inceleme sonucu yükün standartlara uygun olmadığının ve bozuk olduğunun tespit edildiğini, müvekkiline ait tankere el konulduğunu, daha sonra aracın ve içindeki malın Silopi Asliye Ceza Mahkemesinin 2004/1938 Müt. karar numarası ile müvekkiline teslim edildiğini, davalıların müvekkilinin uyarılarına rağmen tanker içinde bulunan malı teslim almak istemediklerini, müvekkilinin Mersin Asliye Ticaret Mahkemesine başvurarak 2004/876 D.İş sayılı dosyadan tevdi mahalli tayini kararı alarak malı teslim ettiğini, müvekkilinin aracını ancak 30/12/2004 tarihinde boş olarak alabildiğini, müvekkili tarafından davalılar hakkında navlun bedeli ve bekleme ücretinin tahsili için başlatılan takipte borçluların yetki ve borca itiraz edip takibi durdurduklarını ileri sürerek, davalıların tüm itirazlarının iptali ile % 55’den az olmamak üzere icra inkar tazminatına mahkum edilmelerini talep etmiştir.
Davalılar vekili, müvekkillerinden birinin adresinin İstanbul, diğerinin ise Cizre olduğunu, her iki davalının merkezi olmayan Mersin ilinde takip yapılmasının mümkün olmadığını, genel yetki kuralı gereğince alacaklının seçimlik hakkını yanlış seçtiğinden seçim hakkının kendilerine geçtiğini ve seçim hakkını Cizre olarak gösterdiklerini, müvekkili Haliloğlu Ltd. Şti."nin malın sahibi olmaması sebebiyle husumet yöneltilemeyeceğini, davacının akaryakıt üzerinde suistimalde bulunarak malın evsafını bozduğunu, bu şekilde kaçakçılık eylemini gerçekleştirdiğini, davacı hakkında hizmet nedeniyle emniyeti suistimal ve 4926 sayılı Kanuna muhalefet suçundan kovuşturma yapılıp dava açıldığını, müvekkilerinin de hem mal bedeli hem de gümrük cezaları ödemek zorunda kaldıklarını, Gümrük mevzuatına göre gümrük sahasına giren eşyanın nakleden firmaya geri verilmediğini, bu nedenle müvekkillerinin eşya üzerinde tasarrufta bulunma yetkilerinin olmadığını, tevdi mahalli kararının tek taraflı verilen bir karar olduğunu, kararın muhatabının Gümrük Müdürlüğü olduğunu, müvekkillerinin kusurlu bir eylemi bulunmadığını savunarak davanın reddi ile davacının % 40’dan aşağı olmamak üzere kötü niyet tazminatına mahkum edilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporları ve tüm dosya kapsamına göre; Silopi 2. Asliye Ceza Mahkemesince yapılan yargılama sonucunda her ne kadar davacıyla ilgili ceza mahkemesinin mahkumiyet kararı, Yargıtay tarafından zamanaşımı nedeniyle bozularak düşmesine karar verildiği için kesinleşmemiş ise de, ceza dosyası içeriği ve diğer tüm deliller karşısında, ceza kararının gerekçesinde kabul edildiği gibi davacının taşıdığı yükün niteliği bozulmuş olduğu için yapılan tetkik sonucunda, yükün standartlara uygunluk göstermemesi üzerine araca el konulmuş bulunduğu, yüke davacıdan başka kimsenin müdahale etme imkan ve şansının bulunmadığı bir ortamda bu sonuçtan davacı sürücünün sorumlu tutulması gerektiği, taşıyıcı olarak yükteki her türlü hasar ve zarardan sorumlu olduğu gözetildiğinde sonuçtan sadece davacının sorumlu olacağı, davacının ancak 6762 sayılı TTK"nın 781/2. fıkrasındaki hallerin olayda mevcudiyetini ispatlaması halinde sorumluluktan kurtulabileceği, oysa olayda davacının sorumluluğunu kaldıracak bir durumun kanıtlanamadığı, hiç kimsenin kendi kusurundan kaynaklanan sonuçları başkasına yükleyemeyeceği gibi kendi kusurunun sonuçlarından da faydalanamayacağı gerekçesi ile davanın reddine, davacı takipte kötü niyetli olduğundan takibe konu alacağın %40"ı oranındaki 23.259,60 TL kötü niyet tazminatının davacıdan alınarak davalılara verilmesine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 08/10/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.