Danıştay İdare Dava Daireleri Kurulu 2020/3099 Esas 2021/1911 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
İDARİ DAVA DAİRELERİ KURULU
Esas No : 2020/3099
Karar No : 2021/1911


TEMYİZ EDEN (DAVACILAR) : 1- ... Derneği
2- ... Hekimleri Derneği
VEKİLLERİ : Av. ..., Av....
UETS Kodu: ...

KARŞI TARAF (DAVALILAR): 1- ... Bakanlığı
UETS Kodu: ...
VEKİLİ: Hukuk Müşaviri ...
Hukuk Müşaviri ...
2- ... Başkanlığı
UETS Kodu: ...
VEKİLİ: Av. ...
MÜDAHİLLER
(DAVALI İDARELER YANINDA) : 1- ... Derneği
2- ...
3- ...
VEKİLLERİ: Av. ... - Av. ...
UETS Kodu: ...

İSTEMİN KONUSU : Danıştay Onuncu Dairesinin 02/12/2019 tarih ve E:2019/7019, K:2019/9018 sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: 21/04/2015 tarih ve 29333 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Sosyal Güvenlik Kurumu Sağlık Uygulama Tebliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Tebliğ'in Liste-4, EK-2/B Hizmet Başı İşlem Puan Listesi başlıklı tablonun, Rehabilitasyon Uygulamaları kısmında yer alan, "702.220, 702.280, 702.290, 702.300, 702.340, 702.410, 702.430, 702.440, 702.480, 702.510 kod numaralı işlemler geriatri uzman hekimi tarafından yapılması halinde de faturalandırılır." ibaresi ile Liste-6, EK-2-B Hizmet Başı İşlem Puan Listesi başlığı altındaki 701.610, 701.620, 701.640, 701.700 kodlu işlemlerde yer alan "geriatri uzman hekimlerince" ibaresinin iptali istenilmiştir.
Daire kararının özeti: Danıştay Onuncu Dairesinin 02/12/2019 tarih ve E:2019/7019, K:2019/9018 sayılı kararıyla;
5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu'nun 63. ve 72. maddeleri belirtilerek;
24/03/2013 tarih ve 28597 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Sağlık Uygulama Tebliği'nde dava konusu değişikliğe konu edilen fizik tedavi uygulamalarının geriatri uzman hekimlerince yapılması halinde fatura edilebileceğine ilişkin bir düzenleme bulunmaması nedeniyle iki geriatri uzman hekimi tarafından eksik düzenleme sebebiyle Danıştay (Kapatılan) Onbeşinci Dairesinin 2013/8369 esasına kayden açılan davada; anılan Dairenin 12/11/2014 tarihli ara kararında, her hekimin kendi uzmanlık alanıyla ilgili olan ilaçları reçetelendirebilmesinin esas olduğu, ancak Kurumun bütçe imkânları, akılcı ilaç kullanımı, ilacın yan etkileri, hasta sayısı, hastanın ilaca ulaşma hakkı, uzman hekim sayısı, uzmanlık alanı, yersiz ödemenin önlenmesi gibi hususların bir arada değerlendirilmesi sonucu zorunlu bir durumun oluşması halinde, geri ödeme kurumu olan Sosyal Güvenlik Kurumunca bir takım kuralların öngörülebileceği, Sağlık Bakanlığınca Sosyal Güvenlik Kurumuna geriatri sağlık hizmetleri hakkında verilen 25/01/2013 tarih ve 3162 sayılı görüşte, davaya konu maddelerin tamamına yakınında geriatri uzmanlarınca reçetelendirilebilmesinin yolunu açan yeni bir düzenleme yapılması gerektiğinin ifade edildiği,
Ayrıca anılan Dairenin 27/03/2014 tarih ve E:2013/8369 sayılı ara kararıyla Sosyal Güvenlik Kurumuna, bilimsel bir komisyondan veya Sağlık Bakanlığı Tıpta Uzmanlık Kurulu Müfredat Oluşturma ve Standart Belirleme Sistemi (TUKMOS) çerçevesinde oluşturulan Geriatri Komisyonundan görüş alınıp alınmadığı, Sağlık Bakanlığından (Tıpta Uzmanlık Kurulu Müfredat Oluşturma ve Standart Belirleme Sistemi (TUKMOS) çerçevesinde oluşturulan Geriatri Komisyonundan ise, dava konusu düzenlemelerde geriatri uzmanlarına yer verilmemesinin, yasal ve bilimsel dayanağının olup olmadığının sorulması ve dava konusu her düzenleme yönünden ayrı ayrı somut, net ve duraksamaya yer vermeyecek şekilde açıklama istenilmesi üzerine;
Sosyal Güvenlik Kurumunca verilen cevapta, Geriatri Komisyonundan görüş alınmadığının belirtildiği;
Sağlık Bakanlığı (Tıpta Uzmanlık Kurulu Müfredat Oluşturma ve Standart Belirleme Sistemi (TUKMOS) çerçevesinde oluşturulan Geriatri Komisyonu tarafından verilen cevapta ise özetle, geratri uzmanlığının iç hastalıkları uzmanlığının yandal branşı olduğu, yaşlılarda çoklu hastalıkların sıklığı, farklı temel uzmanlık alanları ile ilgili çok sayıda ilaç kullanma gerekliliğinin bu grubun takip ve tedavisinde sıkıntılara yol açtığı, bu yaş grubunda sık görülen hastalıkların tek bir hekim tarafından yönetilememesinin bir çok zorluklara yol açtığı, dolayısıyla geriatri uzmanının iç hastalıklarının değişik yandallarının da ilgi alanına giren osteoporoz, hipertansiyon, dev hücreli arterit ve polimiyalji gibi, özel romatolojik hastalıklar konusunda yetkin ve yetkili olması gerektiği, aynı zamanda demans, depresyon, deliryum, parkinson hastalığı vb. nöropsikiyatrik hastalıklar, üriner enkontinans gibi üro-jinekolojik sorunlar, bası yaraları gibi genel cerrahi/plastik cerrahi/dermatoloji ile ilgili sorunlar, yatalaklık ve buna bağlı bası tedavileri ve diğer fizik tedavi ve rehabilitasyon gibi alanları ilgilendiren sorunların da geriatrinin temel çalışma alanı olduğu, mevzuatta geri ödeme ile ilgili kararlar verilirken geriatrinin bu özelliklerinin bilinmemesinin veya bilinmesine rağmen dikkate alınmamasının hastaların takip ve tedavisinde aksamalara yol açtığı ve sadece sosyal değil finansal maliyeti de yükselttiği bu nedenlerle dava konusu edilen düzenlemelerde geriatri uzmanına yer verilmemesinin bilimsel ve yasal dayanağının olmadığının belirtildiği, buna rağmen Sosyal Güvenlik Kurumunca, Geriatri Komisyonu kararında belirtilen hususların aksini ortaya koyan ya da zorunlu bir halin varlığına ilişkin somut, bilimsel bir bilgi ve belge sunulmadığı, bu durumda dava konusu düzenlemelerin, hekim yetkisine müdahale niteliğinde olduğu ve geriatri uzmanlığı alanına giren hastanın sağlık hizmetine erişim hakkını engellediği, dolayısıyla Anayasa ile güvence altına alınmış olan sağlıklı yaşam hakkına ve sosyal devlet ilkesine aykırı olduğu sonucuna ulaşıldığı gerekçesiyle, dava konusu düzenlemelerin yürütmesinin durdurulmasına, devamında ise iptaline karar verildiği,
Bu durumda, davaya konu edilen bazı fizik tedavi ve rehabilitasyon işlemlerinin açıklama kısımlarında, geriatri uzmanlarınca yapılması halinde de faturalandırılabileceği yönündeki düzenlemelerin, Danıştay (Kapatılan) Onbeşinci Dairesinin 12/11/2014 tarih ve E:2013/8369 sayılı yürütmenin durdurulması kararının uygulanması amacına yönelik olduğu ve yargı kararı gereği yapıldığı anlaşıldığından kamu yararı ve hizmet gereklerine uygun olduğu, hukuka aykırı olmadığı sonucuna varıldığı,
5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu'nun 63. maddesi gereğince finansmanı sağlanacak sağlık hizmetlerinin teşhis ve tedavi yöntemleri ile sağlık hizmetlerinin türlerinin, miktarlarının ve kullanım sürelerinin, ödeme usûl ve esaslarının Sağlık Bakanlığının görüşü alınmak suretiyle belirlenmesi öngörülmüş ise de, dava konusu düzenlemenin yargı kararının gereklerini yerine getirmek amacıyla yapıldığının anlaşıldığı, bu aşamada Sağlık Bakanlığının ayrıca görüşünün alınmamasının işlemi sakatlayıcı nitelikte görülmediği, dava konusu düzenlemelerin kamu yararı ve hizmet gereklerine uygun olduğu sonucuna varıldığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacılar tarafından, dava konusu düzenlemeler ile fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon uzmanlarına ait yetkilerin başka uzmanlık branşlarındaki hekimlere devredildiği, düzenlemelerin üst normlara ve bilimsel gerekliliklere aykırı olduğu, düzenlemeleri gerekli kılan tıbbi ve bilimsel sebeplerin bulunmadığı, uzmanlık gerektiren alanlarda kimin hangi yetkileri kullanabileceğinin hukuken tanımlanmış eğitim müfredat programları sonucu alınan eğitimlerle doğrudan ilgili olduğu, 1219 sayılı Kanun'un Ek-1 sayılı çizelgede uzmanlık dallarının ve eğitim sürelerinin düzenlenmiş olduğu, fiziksel tıp ve rehabilitasyon dalının 4 yıllık eğitim gerektiren bir uzmanlık alanı olduğu, geriatrinin ise iç hastalıkları uzmanlık branşının yan dalı olduğu, 3 yıl yan dal uzmanlık eğitimi ile kazanıldığı, geriatri branşı ile fiziksel tıp ve rehabilitasyon uzman hekimlerinin farklı eğitim içeriği sonrasında sadece kendi alanları ile ilgili tanı ve tedavi uygulamalarını yapmak üzere yeterlilik kazandıkları, uzmanlık dallarının eğitim müfredatı ve temel uygulamaları belirleme yetkisi bulunan Tıpta Uzmanlık Kurulu tarafından geriatri uzman hekimlerinin rehabilitasyon uygulamalarını yapabilmeleri yolunda herhangi bir karar alınmadığı, iç hastalıkları uzmanlığı üzerine yapılan bir yan dal olan geriatrinin, fizik tedavi ve rehabilitasyon rotasyonunun da bulunmadığı, rotasyonu olmayan bir branşı fizyoterapistle çalışma, program oluşturma haklarının bulunmadığı,
Dava konusu Tebliğ hükümlerinin meslek standartlarını ihlal ettiği, geriatri uzmanlarına bilimsel gerekliliklere, yargı kararlarına ve üst hukuk normlarına aykırı olarak yetki tanındığı, hastaların sağlığının tehlikeye atıldığı ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI: Davalı idarelerden Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığı ile davalılar yanında müdahiller tarafından, Danıştay Onuncu Dairesince verilen kararın usul ve hukuka uygun bulunduğu ve temyiz dilekçesinde öne sürülen nedenlerin, kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte olmadığı belirtilerek temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmuş, diğer davalı Sağlık Bakanlığınca savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ ...'NİN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile Daire kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunca, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Danıştay dava dairelerinin nihai kararlarının temyizen incelenerek bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan;
"a) Görev ve yetki dışında bir işe bakılmış olması,
b) Hukuka aykırı karar verilmesi,
c)Usul hükümlerinin uygulanmasında kararı etkileyebilecek nitelikte hata veya eksikliklerin bulunması" sebeplerinden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Davacıların temyiz isteminin reddine,
2. Davanın yukarıda özetlenen gerekçeyle reddine ilişkin Danıştay Onuncu Dairesinin temyize konu 02/12/2019 tarih ve E:2019/7019, K:2019/9018 sayılı kararının ONANMASINA,
3. Kesin olarak, 20/10/2021 tarihinde oybirliği ile karar verildi.