Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2020/1127 Esas 2020/3377 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/1127
Karar No: 2020/3377
Karar Tarihi: 04.03.2020

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2020/1127 Esas 2020/3377 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından mahkum edildi. Mahkeme kararında iş yeri yerine konut dokunulmazlığının ihlali ve uygulama maddesi olarak TCK'nun 116/1. maddesi yazılmıştır. Yargıtay'ın bozma kararına rağmen son kararda 119/1-c maddesi uygulanmamıştır. Hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilen sanık, ikinci suçu işlediği için yargılanmıştır. Sanığın eylemlerine uyan 142/1-b, 116/2, 119/1-c maddelerinde tanımlanan suçlar için zamanaşımı süresinin geçmiş olması nedeniyle hükümler bozulmuştur ve açılan davalar düşürülmüştür. Kullanılan kanun maddeleri: 5237 sayılı TCK'nun 116/1. maddesi, 119/1-c madddesi, 142/1-b maddesi, 5271 sayılı CMK'nun 223/8. maddesi, 66/1-e maddesi, 1412 sayılı CMUK'nun 322. maddesi ve 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi.

17. Ceza Dairesi 2020/1127 E. , 2020/3377 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suçların tarihine göre dosya görüşüldü:
Hüküm kısmında iş yeri yerine konut dokunulmazlığının ihlali ve uygulama maddesi olarak 5237 sayılı TCK’nun 116/2. maddesi yerine aynı Yasa’nın 116/1. maddesinin yazılması mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım hataları olarak kabul edilmiştir.
Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 2010/17972 Esas ve 2012/14645 Karar sayılı ilamıyla, mahkemenin kararı, 5237 sayılı TCK’nun 119/1-c maddesinin uygulanması gerektiğinden bahisle bozulmuşsa ve mahkemece anılan ilama uyma kararı verilmişse de, sanık hakkında incelemeye konu, son karar itibarıyla 5237 sayılı TCK’nun 119/1-c maddesinin uygulanmaması, aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi yapılmamıştır.
26.03.2013 tarihinde 5271 sayılı CMK"nın 231/6-son cümlesi hükmü uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği ve bu kararın 14.03.2016 tarihinde kesinleştiği, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararın kesinleşmesinden itibaren ve denetim süresi içinde işlenen kasıtlı suçtan dolayı verilen mahkumiyet hükmü nedeniyle hükmün açıklandığı; böylelikle hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleştiği 14.03.2016 ila deneme süresi içinde ikinci suçu işlendiği 10.03.2017 tarihleri arasında dava zamanaşımının durduğu gözetilerek yapılan incelemede;
Sanığın eylemlerine uyan 5237 sayılı TCK"nun 142/1-b, 116/2,119/1-c maddelerinde tanımlanan hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarının gerektirdiği cezaların türleri ve üst sınırlarına göre, aynı Yasa"nın 66/1-e maddesinde öngörülen 8 yıllık asli dava zamanaşımı süresinin, zamanaşımını son kesen sebep olan sanık hakkında verilen 28.11.2007 tarihli mahkumiyet kararından 04.11.2017 tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’in temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından açılan kamu davalarının 5271 sayılı CMK"nun 223/8. maddesi uyarınca zamanaşımı nedeniyle DÜŞÜRÜLMESİNE, 04.03.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.