Uyuşturucu madde ticareti yapma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2018/2719 Esas 2018/1946 Karar Sayılı İlamı

Mahkeme : Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Uyuşturucu madde ticareti yapma
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Aynı olay kapsamında Manavgat 1. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 2013/177 esas ve 2012/296 karar sayılı dosyasında yargılanan ... hakkında uyuşturucu madde ticareti yapma ve kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçlarından mahkûmiyet kararı, sanık ... hakkında kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan tedavi ve denetimli serbestlik kararı verildiği, ayrıca sanık ... hakkında, 29/11/2013 tarihli celse ara kararı ile uyuşturucu madde ticareti yapma suçundan suç duyurusunda bulunulması üzerine 25/12/2013 tarihli iddianame ile kamu davası açıldığı ve Manavgat 1. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 05/03/2014 tarih, 2014/19 esas ve 2014/52 karar sayılı kararı ile uyuşturucu madde ticareti yapma suçundan mahkûmiyetine karar verildiği anlaşılmakla; Dairemizin 2015/16370 sırasında kayıtlı Manavgat 1. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 2013/177 esas sayılı dosyası ile birlikte yapılan değerlendirmede:
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların aşağıda belirtilenler dışında doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1)Sanığa ait ikamette yapılan arama sonucu suça konu uyuşturucu maddenin ele geçirilmesinden sonra, ifadesi ile ..."ın suçunun ortaya çıkmasına hizmet ve yardım eden sanık hakkında TCK"nın 192/3. maddesindeki etkin pişmanlık hükmünün uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
2)Hükümden sonra 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarihli 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı kararı ile, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı hükümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, bu maddenin uygulanması açısından, sanığın durumunun yeniden belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan, hükmün BOZULMASINA,
16.04.2018 tarihinde oybirliğiyla karar verildi.