Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/9768 Esas 2021/8760 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/9768
Karar No: 2021/8760
Karar Tarihi: 13.12.2021

Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/9768 Esas 2021/8760 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davanın konusu, koruma tedbirleri nedeniyle tazminat talebi olan bir davada, davacının kısmi olarak talebinin kabul edildiği ve tutuklama tarihi olan 18/11/2013 tarihinden itibaren yasal faizi ile davalı Hazineden alınarak davacıya verilmesine karar verildiği belirtilmiştir. Hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir ancak temyiz sınırı ve hükmolunan tazminat miktarına göre hüküm kesindir ve davalı vekilinin temyiz istemi reddedilmiştir. Kanun maddesi olarak, 5271 sayılı CMK m.141 \"Gereğince Koruma Tedbirleri Nedeniyle Tazminat\" ve 6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi ile değişik HUMK’un 427. ve ek 4. maddeleri belirtilmiştir.

12. Ceza Dairesi 2020/9768 E. , 2021/8760 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davacının tazminat talebinin kısmen kabülü ile 102,15 TL maddi, 300,00 TL manevi tazminatın tutuklama tarihi olan 18/11/2013 tarihinden işletilecek yasal faizi ile davalı Hazineden alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Gerekçeli karar başlığında, dava türü olarak, "Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat"" yerine, “5271 sayılı CMK m.141 Gereğince Koruma Tedbirleri Nedeniyle Tazminat”, olarak yazılması mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım yanlışlığı olarak kabul edilmiştir.
Karar tarihi itibariyle temyiz kesinlik sınırının 2.190,00 TL olduğu ve Kasten Ödürmeye Teşebbüs suçundan 18.11.2013 - 21.11.2013 tarihleri arasında 4 gün tutuklu kalan davacı lehine hükmedilen tazminat miktarının 402,15 TL olması nedeniyle hükmün davalı açısından kesin olduğu görülmekle;
6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan ve 21.07.2004 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik HUMK’un 427. ve ek 4. maddelerindeki temyiz sınırı ve hükmolunan tazminat miktarına göre hükmün kesin olması nedeniyle davalı vekilinin temyiz isteminin 1086 sayılı HUMK’un 432. maddesi gereğince isteme uygun olarak REDDİNE, 13.12.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.