Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/16550 Esas 2019/14108 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkilinin paketleme işçisi olarak çalıştığını, sigorta primlerinin eksik yatırılması nedeniyle iş sözleşmesini haklı olarak feshettiğini belirterek kıdem tazminatı ile fazla çalışma ücretinin hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda fazla mesai ücretinin reddine, kıdem tazminatının kabulüne karar verilmiştir.
Karar, süresi içerisinde taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Somut olayda, imzalı puantaj kayıtlarına göre davacının haftada beş gün, 08:00-18:30 saatleri arasında çalıştığı anlaşılmaktadır. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacı tanıkları kırkbeş dakika yemek ve yarım saat çay molasından bahsetmişlerse de, davalı tanıklarından ..."in ifadesi dikkate alınarak günlük 1,5 saat ara dinlenme ile çalıştığı, haftada kırkbeş saati aşan çalışması bulunmadığı kabul edilmiştir.
Ancak, davacının, günlük çalışma saatleri ve tanıklarının beyanlarına göre kırkbeş dakika yemek ve yarım saat çay molası ile günlük bir saat onbeş dakika ara dinlenme kullanarak çalıştığı anlaşılmaktadır. Davacı, haftada beş gün 08:00-18:30 saatleri arasında bir saat onbeş dakika ara dinlenme ile haftada kırkaltı saat onbeş dakika çalışmıştır. Fazla Çalışma ve Fazla Sürelerle Çalışma yönetmeliğinin 5/2. Maddesindeki, fazla çalışma ve fazla sürelerle çalışma ücretinin hesabında yarım saatten az olan sürelerin yarım saat sayılacağı yönündeki düzenleme gereğince davacının haftada 1,5 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilerek anılan alacağın hesaplanması dosya içeriğine uygun düşecektir. Yazılı gerekçe ile reddedilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 26.06.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.