Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2013/12031 Esas 2014/14129 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ:İş Mahkemesi

DAVA:Davacı, kıdem ve ihbar tazminatı, yıllık izin, prim, asgari geçim indirimi, fazla mesai, ulusal bayram ve genel tatil alacakları ile ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı, iş sözleşmesinin haklı sebep olmadan feshedildiğini, çalıştığı dönemlere ilişkin hak ve tazminatlarının davalı işveren tarafından ödenmediğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı, davacının devamsızlık yaptığı gerekçesiyle iş sözleşmesinin haklı sebeple feshedildiğini belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda, davacının kıdemi göz önüne alınarak tazminatlarından vazgeçerek devamsızlık yapmasının hayatın olağan akışına aykırı olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili süresinde temyiz etmiştir.
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2- Taraflar arasında işçiye ödenen aylık ücretin miktarı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut olayda, kaporta teknisyeni olarak çalışan davacı aylık net ücretinin 1.500,00 TL olduğunu ve ayrıca her ay maaşının %20’si kadar prime hak kazandığını ileri sürmüştür. Davalı işveren davacının asgari ücretle prim uygulaması olmaksızın çalıştığını savunmuştur. Dosyada mevcut imzalı ücret bordroları davalı tarafın beyanını doğrulamıştır. Mahkemece, tanık beyanları doğrultusunda aylık ücret 1.400,00 TL net esas alınıp yapılan hesaplamaya itibar edilerek hüküm kurulmuşsa da mahkemece yapılan araştırma yetersizdir. İşçinin meslek unvanı, meslekte geçirdiği süre, işyerinde çalıştığı tarihler ve fiilen yaptığı iş bildirilerek ilgili meslek odasından emsal ücretin ne olabileceği araştırılarak bir sonuca gidilmesi gerekirken tanık beyanları esas alınarak yapılan hesaplamaya itibar edilmesi hatalıdır.
3- Taraflar arasında davacının fazla çalışma ücretine hak kazanıp kazanamayacağı ile fazla çalışma sürelerinin tespiti bakımından uyuşmazlık bulunmaktadır.Somut olayda davalıya ait işyerinde 27/02/2002-17/05/2010 tarihleri arasında kaporta teknisyeni olarak çalışmakta olan davacının fazla mesai alacağına ilişkin olarak hükme esas alınan bilirkişi raporu doğrultusunda davacının haftada ortalama oniki saat fazla çalıştığı belirlenerek fazla çalışma ücreti hüküm altına alınmışsa da, davanın taraflarının anlatımları, yapılan işin niteliği, tanık beyanları ve mevcut kayıt durumuna göre davacının ortalama yedi saat fazla çalışma yaptığının kabulü dosya içeriğine uygun düşecektir. Mahkemece fazla çalışma alacağı konusunda bu kabule ve emsal ücret araştırması sonucuna göre karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması isabetsiz olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 22.05.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.