Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2017/11665 Esas 2019/5520 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
9. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/11665
Karar No: 2019/5520
Karar Tarihi: 12.03.2019

Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2017/11665 Esas 2019/5520 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı işçinin davalılara gönderdiği ihtarnamenin 1 gün içerisinde ödenmesini talep ettiği alacaklar yönünden davalıların 01/11/2013 tarihinde temerrüde düştüğü belirlendi ve bu alacaklara temerrüt tarihinden itibaren faiz yürütülmesi gerektiği kararlaştırıldı. Davalıların müştereken ve müteselsilen şirketlerinden tahsil edilerek davacıya ödenmesine hükmedildi. Kararda geçen kanun maddeleri HMK’nun geçici 3/2. maddesi ve HUMK’nun 438/7. maddesidir.
9. Hukuk Dairesi         2017/11665 E.  ,  2019/5520 K.

    "İçtihat Metni"



    MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ



    Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:


    YARGITAY KARARI


    1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalılar vekillerinin tüm, davacı vekilinin ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
    2-Davacının dava tarihinden önce davalılara noter kanalıyla gönderdiği ve davaya konu alacakların tebliğ tarihinden itibaren 1 gün içerisinde ödenmesini talep ettiği 21/10/2013 tarihli ihtarnamesinin, davalı alt işveren ... İnş. ve Tic. A.Ş.’ye 31/10/2013 tarihinde tebliğ edilmesi nedeniyle davalıların davaya konu alacaklar yönünden 01/11/2013 tarihinde temerrüde düşürüldüğü gözetilerek, davaya konu kıdem tazminatı dışındaki alacaklara temerrüt tarihinden itibaren faiz yürütülmesi gerekirken dava-ıslah ayrımı yapılarak faiz yürütülmesi hatalı olup, bozma sebebi ise de, bu yanlışlığın düzeltilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün HMK’nun geçici 3/2. maddesi yollaması ile HUMK’nun 438/7. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir.
    SONUÇ:
    Temyiz olunan kararın, hüküm fıkrasının 1.kısım 2,3,4 ve 5. paragraflarının hükümden çıkartılarak yerlerine sırasıyla;
    “1.213,27 TL net yıllık ücretli izin alacağının, temerrüt tarihi olan 01/11/2013 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte,
    14.239,57 TL net fazla çalışma ücreti alacağının, temerrüt tarihi olan 01/11/2013 tarihinden itibaren işleyecek mevduata uygulanan en yüksek faizi ile birlikte,
    2.584,54 TL net hafta tatili ücreti alacağının, temerrüt tarihi olan 01/11/2013 tarihinden itibaren işleyecek mevduata uygulanan en yüksek faizi ile birlikte,
    361,76 TL net genel tatil ücreti alacağının, temerrüt tarihi olan 01/11/2013 tarihinden itibaren işleyecek mevduata uygulanan en yüksek faizi ile birlikte, davalı şirketlerden müştereken ve müteselsilen tahsili ile davacıya ödenmesine, ” bentlerinin yazılmasına, hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunun 28/09/2018 tarih ve 2018/2 E, 2018/8 K, sayılı İBK, uyarınca onama harcı alınmasına yer olmadığına, nispi temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 12.03.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.






    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.