Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2017/1191 Esas 2019/3446 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
03.06.2009-04.06.2009 olan suç tarihinin gerekçeli karar başlığında 06.06.2009 olarak gösterilmesi mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım hatası olarak görülmüş; sanık hakkında bozma ilamından önce kurulan ilk hükümde TCK’nın 58. maddesinin uygulanmadığı ve sanığın adli sicil kaydında tekerrüre esas hükümlülük kararının bulunmadığı anlaşılmakla tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiş; 5271 sayılı CMK’nın 324/4. maddesinde atıfta bulunan 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun’un 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutar olan 20 TL’den az olması ve hüküm kesinleşinceye kadar yapılacak yargılama giderlerinin de toplam yargılama gideri kapsamında olması nedeniyle hükmün kesinleştiği tarihte sanıktan tahsili gereken yargılama giderinin yukarıda açıklanan terkin edilmesi gereken miktardan az olması halinde Devlet Hazinesi üzerinde bırakılmasının; 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.Ancak;
Müştekinin aşamalardaki beyanlarına göre 03.06.2009 günü saat 19.00 sıralarında işyerini kapatarak ayrıldığı, ertesi gün saat 09.00 sıralarında geldiğinde hırsızlık olayını fark ettiği, temyiz dışı sanık Cemal Bakır’ın kolluktaki ilk ifadesinde eylemi 03.06.2009 günü saat 19.00 sıralarında gerçekleştirdiklerini beyan ettiğinin anlaşılması karşısında, hırsızlık eyleminin gündüz sayılan zaman dilimi içinde işlendiğinin kabulü gerektiği gözetilmeden ve suçun gece vakti işlendiğine dair delillerin nelerden ibaret olduğu karar yerinde denetime olanak verecek şekilde tartışılmadan sanık hakkında TCK’nın 143. maddesinin uygulanması suretiyle fazla ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı BOZULMASINA, 25/02/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.