Tefecilik yapma - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/4150 Esas 2020/1477 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik yapma
Hüküm :Sanık hakkında TCK"nın 241/1, 43/1, 62/1, 52/2, 53/1
maddeleri gereğince mahkumiyet


Dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
TCK"nın 241. maddesinde tanımlanan tefecilik suçunun oluşabilmesi için kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para verilmesinin yeterli oluşu, ayrıca birden fazla kişiye sistemli şekilde faiz karşılığı ödünç para verilmesinin suçun unsuru olarak aranmaması ve aralarında yakın akrabalık bağı veya iş ilişkisi bulunmayan kişiler arasında günün ekonomik koşulları nazara alındığında yüksek sayılabilecek miktarda paranın karşılıksız verilmesinin hayatın olağan akışına uygun olmaması, bu bağlamda maddi gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde ortaya çıkarılması açısından, sanığın icra müdürlükleri nezdinde alacaklı olduğu takip dosyalarının araştırılıp, borçlularının faiz karşılığı sanıktan ödünç para alıp almadıklarına ilişkin olarak tanık sıfatıyla beyanlarına başvurulması, sanığın tefecilik yapıp yapmadığı hususunda detaylı ve gizli kolluk araştırması yaptırılması sonrasında hasıl olacak sonuca göre hukuki durumlarının takdir ve tayin edilmesi gerektiği gözetilmeden, eksik araştırma sonucu yazılı şekilde karar verilmesi,
Kabule göre de;
Karar başlığında suç tarihinin 15.01.2010 olarak gösterilmesi gerekirken 28/03/2012 olarak gösterilmesi suretiyle CMK"nın 232/2-c maddesine muhalefet edilmesi,
Suç tarihi itibarıyla 65 yaşından büyük olan sanık hakkında, TCK"nın 51. maddesinin 1. fıkrasının 2. cümlesi uyarınca hapis cezasının erteleme üst sınırının üç yıl olduğu gözetilerek, erteleme koşulları buna göre değerlendirilip tartışılmaksızın yazılı şekilde karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca hükmün BOZULMASINA, 13/10/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.