MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 4733 sayılı Yasaya muhalefet
HÜKÜM :Hükümlülük, müsadere, nakil aracın iadesine

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Sanığa 07/11/2017 tarihinde tebliğ edilen 03/11/2017 tarihli temyiz talebinin reddine dair ek kararda Yargıtay"a temyizi kabil olmak üzere karar verildiği belirtilmiş ise de; CMK.nun 232/6. maddesi gereğince yasa yolu ve başvuru süresi açıkça yazılmadığından yasa yoluna başvuru süresinde sanığın yanıltılmış olduğu gözetilerek sanığın 27/11/2017 tarihli temyiz talebinin yasal süresinde olduğu kabul edilerek ek karara yönelik temyizinin incelenmesinde;
Sanığın yakalama ile savunması alınırken bildirdiği ve mahkemece bilinen son adresinde 24/11/2015 tarihinde aynı konutta ehil kız kardeşine yapılan tebligat evrakının incelenmesinde, tebligat zarfı içerisinde ‘’iddianame’’ bulunduğunun belirtildiği, yine sanığın aynı konutta oturan ehil kızkardeşine gerekçeli karar tebliğinin yapıldığı 08/12/2015 tarihinde ise sanığın Erciş A tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda hükümlü olarak bulunduğu anlaşılmakla, yapılan tebligatın usulsüz olduğu sanığın öğrenme üzerine temyizi süresinde görülerek temyiz talebinin reddine dair ek karar kaldırılarak yapılan incelemede;
1-Suçta kullanılan nakil aracının iadesi kararına yönelik olarak yapılan incelemede;
Yapılan duruşmaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, gösterilen gerekçeye ve takdire göre katılan Gümrük İdaresi vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
2-Sanık hakkındaki mahkumiyet kararının incelenmesinde ise;
Suç tarihi ve ele geçen eşyanın niteliğine göre sanığın eyleminin 4733 sayılı Yasanın 8/4. maddesi kapsamında kaldığı, ancak suç tarihinden sonra 11/04/2013 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6455 sayılı Yasa ile 4733 sayılı Yasanın 8/4. maddesinin yürürlükten kaldırılarak atılı suça ilişkin düzenlemenin 5607 sayılı Yasanın 3/18. maddesi kapsamı içine alındığı ve halen yürürlükte bulunan 6545 sayılı Yasa ile değişik 3/18. maddesi ile de aynı düzenlemenin korunduğu cihetle,
Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine 7242 sayılı Yasanın 62.maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla,
Suç tarihinde yürürlükte olan 4733 sayılı Yasa ile 6545 ve 7242 sayılı Yasalar ile değiştirilen maddelerinin 5607 sayılı Yasa’nın 3/18. maddesinin yollamasıyla 3/5, 3/10, 3/22, 5/2 somut olaya uygulanarak belirlenen sonuç cezalar karşılaştırılmak suretiyle sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri ile 5237 sayılı TCK"nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1.maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 321.maddesi uyarınca BOZULMASINA, 03/11/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.