MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tehdit, Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm duruşmalı olarak da temyiz edilmekle; Yargıtay 22.Ceza Dairesinin 03/05/2016 tarihli görevsizlik kararı ile Daireye gönderilmekle, başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:

Hükmedilen cezanın süresine göre, sanıklar ..., ..., ..., ..., ..., ... ve ... savunmanı ile katılan vekilinin duruşmalı inceleme isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nın 318 ve 421. maddeleri gereğince REDDİNE,

I- Sanıklar ..., ..., ..., ..., ..., ... ve ... hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan verilen hükme yönelik sanıklar savunmanının temyiz itirazlarının incelenmesinde:

Oluş ve dosya kapsamına göre, silahla, birden fazla kişi ile birlikte hürriyeti tahdit suçunu işleyen sanıklar için temel cezanın TCK.nın 109.maddesinin 2.fıkrası ile tayin olunup, bu cezanın aynı Kanunun 109.maddenin 3.fıkrasının (a-b) bendleri ile arttırılması gerektiği düşünülmeden yazılı şekilde temel ceza tayini kanuna aykırı olup, yanılgılı uygulama nedeniyle ortaya çıkan sonuçtan sanıkların ikinci kez yararlanamayacağının dikkate alınmadan hüküm kurulması, karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.

Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimler Kurulunun takdirine göre sanık ..., ..., ..., ..., ..., ... ve ... savunmanının temyiz itirazları yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, eleştiri dışında usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA,

II- Sanıklar ..., ..., ..., ..., ..., ... ve ... hakkında TCK 150/1. maddesi delaleti ile tehdit suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik sanıklar savunmanı ile katılan vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde:

Diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.

Ancak;

A- 5271 sayılı TCK’nın 231. maddesinde düzenlenen ve sanık hakkında kurulan mahkumiyet hükmünün hukuki bir sonuç doğurmamasını ifade eden hükmün açıklanmasının geri bırakılması kurumu, doğurduğu sonuçlar itibariyle karma bir özelliğe sahip olup, koşulları şunlardır;

1- Suça ilişkin koşullar;

a)-Yargılama sonunda mahkumiyet hükmü tesis edilmesi ve 2 yıl veya daha az süreli hapis veya adli para cezası,

b)-Suçun Anayasanın 174. maddesinde güvenceye alınan suçlardan bulunmaması,

2- Sanığa ilişkin koşullar,

a)-Sanığın daha önceden kasıtlı bir suçtan mahkum olmamış olması,

b)-Suçun işlenmesiyle mağdurun veya kamunun uğradığı zararın aynen önceki hale getirme veya tamamen giderilmesi, (5271 sayılı CMK’nın 231/9. fıkrasına göre zararın giderilmesi koşulu derhal yerine getiremediği takdirde; sanık hakkında mağdura veya kamuya verdiği zararı denetim süresince aylık taksitler halinde ödemek suretiyle tamamen gidermesi koşuluyla da hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilebilir.)

c)-Mahkemece sanığın kişilik özellikleri ile duruşmadaki tutum ve davranışı göz önünde bulundurularak sanığın yeniden suç işlemeyeceği kanaatine ulaşılması gerekmektedir.

Bunların yanı sıra 25/07/2010 tarihli ve 27652 sayılı Resmî Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6008 sayılı Kanun"un 7. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231. maddesinin 6. fıkrasına eklenen "Sanığın kabul etmemesi hâlinde, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmez." biçimindeki norm ile hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesi sanığın kabul etmemiş bulunmaması olumsuz koşuluna da bağlanmıştır. Buna göre yukarıda anılan koşulların bulunması ve sanığında kabulü halinde mahkeme hükmün açıklanmasını geri bırakmaya karar verebilir.

TCK"nın 51. maddesi cezanın doğrudan sanığın kişiliğine uydurulmasını öngören bir kişiselleştirme müessesidir. TCK"nın 51. maddesi iki yıl veya daha az süreli hapis cezasına mahkum edilen kişinin cezası ertelenebilir. Erteleme kararı verilebilmesi için kişinin,

a-)Daha önce kasıtlı bir suçtan dolayı üç aydan fazla hapis cezasına mahkum edilmemiş olması,

b-)Suç işledikten sonra yargılama sürecinde gösterdiği pişmanlık dolayısıyla tekrar suç işlemeyeceği konusunda mahkemede bir kanaat oluşması gerekir, şartına bağlanmıştır.

5237 sayılı TCK"nın 51. maddesi ile 5271 sayılı CMK"nın 231. maddesinin koşulları ve sonuçları aynı değildir. 5271 sayılı CMK"nın 231. maddesi resen değerlendirilmesi zorunlu iken 5237 sayılı TCK"nın 51. maddesi talep haline bağlıdır.

Ancak;

Her ikisi arasında ortak nokta mahkemenin sanığın yeniden suç işlemeyeceği kanaatına ulaşması kuralıdır.

Bu nedenle önce 5271 sayılı CMK"nın 231. maddesinde düzenlenen koşulların bulunup bulunmadığının (gereğinde CMK"nın 231. maddesinin 9. fıkrası koşulları) değerlendirilip olumsuz sonuca ulaşıldığı takdirde, cezanın kişiselleştirilmesine ilişkin 5237 sayılı TCK"nın 51. maddesi yönünden değerlendirmenin denetime olanak verecek biçimde ayrı ayrı yasal ve yeterli gerekçe gösterilerek takdiri gerekir.

Bu bilgiler ışığında somut olaya gelince;

Adli Sicil kaydında daha önce kasıtlı bir suçtan herhangi bir mahkumiyeti bulunmayan, somut olayla ilgili dosyaya yansıyan başka bir olumsuz kişiliği izlenemeyen sanıklar ..., ..., ... ve ... hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına engel objektif nedenler bulunmamaktadır. Ayrıca sanıklar ..., ... ve ... hakkında daha önceden “hükmün açıklanmasının geri bırakılması” kararı verilmiş ise de; karar tarihi itibari ile değerlendirme dışı bırakılamayacağı muhakkaktır.

Katılan ...’ye yönelik eylemleri nedeniyle cezaları alt sınırdan belirlenen, şahsi ve sosyal durumları lehe olarak değerlendirilen, duruşmalarda gözlemlenen hal ve tavırları takdiri indirim nedeni olarak uygulanan sanıklar hakkında; talep olmasa bile öncelikle, resen CMK’nın 231. maddesindeki hükmün açıklanmasının geri bırakılması koşulları değerlendirilip olumsuz sonuca ulaşılması halinde TCK.nın 51. maddesi ile değerlendirme yapılması gerektiği düşünülmeden, CMK 231. maddesi ile ilgili hiçbir değerlendirme yapılmadan TCK’nın 51. maddesi ile hükmolunan cezanın ertelenmesi,

B- Kabule göre de; eylemlerini silahla ve birden fazla kişi ile birlikte gerçekleştiren sanıklar hakkında TCK.nın 106/2. madde ve fıkrasının (c) bendinin yanısıra (a) bendi ile de uygulama yapılması gerektiğinin düşünülmemesi,

Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ..., ..., ..., ..., ..., ... ve ... savunmanı ile katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 26/09/2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.