Mahkeme : Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : 2313 sayılı Kanuna aykırılık
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
1-)Hüküm tarihinden sonra, 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun ile 2313 sayılı Kanunun 23. maddesinde yapılan değişikliklerin değerlendirilerek sanığın hukuki durumunun tayin ve takdir edilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
2-)Hükümden sonra 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarihli 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı hükümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, bu maddenin uygulanması açısından, sanıkların durumlarının yeniden belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
3-)Hükmün açıklanmasına neden olan kasıtlı suçun, TCK"nın 151. maddesi uyarınca hükmolunan mala zarar verme suçu olması, 02/12/2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkrayla uzlaştırma hükümlerinin yeniden düzenlenmesi, üçüncü fıkrada yer alan “etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile” ibaresinin madde metninden çıkarılması ile mala zarar verme suçu uzlaşma kapsamına alınması karşısında; hükmü açıklanmasına neden olan suç ile ilgili olarak uzlaşma yoluna gidilip gidilmediği hususu araştırıldıktan sonra sanığın hukuki durumunun tayin ve takdir edilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazı bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeksizin hükmün BOZULMASINA, 10/04/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.