Danıştay 4. Daire 2021/51 Esas 2021/5451 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2021/51
Karar No : 2021/5451

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : …
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, sahte fatura düzenlediği ileri sürülerek tarh edilen vergi ziyaı cezalı 2007 yılı gelir vergisi, 2007/7-9 ve 10-12. dönemleri geçici vergilerin kaldırılması istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Danıştay bozma kararı üzerine Vergi Mahkemesince verilen kararda; dava konusu cezalı tarhiyatların, davacının, KDV beyannamesinde beyan ettiği 1.303.571,09 TL'lik satışa isabet eden kısmı yönünden karar kesinleştiğinden, uyuşmazlığın dava konusu cezalı tarhiyatların, davacının, KDV beyannamesinde beyan ettiği 1.303.571,09 TL'lik satışa isabet eden kısmı haricinde kalan kısmına münhasır kaldığı, davacının ekonomik durumu, iştigal konusu, faaliyette bulunduğu iş açısından organizasyon gücü, yine faaliyetini yürütecek araç, gereç, makine ve çalışan sayısı ile mal ve hizmet satışlarının niteliği dikkate alındığında; gerçek mal alış ve satışları ile birlikte komisyon karşılığı sahte belge düzenlediği, KDV beyannamesinde beyan ettiği 1.303.571,09 TL'lik satışının gerçek olduğu, diğer satışlarının gerçek mal ve hizmet teslimine dayanmadığı anlaşıldığından uyuşmazlığa konu cezalı tarhiyatların; davacının, KDV beyannamesinde beyan ettiği 1.303.571,09 TL'lik satışa isabet eden kısmı haricindeki gerçek olmayan satışları üzerinden % 2 oranında komisyon geliri hesaplanarak belirlenen; 2007/1-12 dönemine ilişkin üç kat vergi ziyaı cezalı gelir vergisi kısmında ve 2007/7-9,10-12 dönemlerine ilişkin gelir geçici vergisi asılları üzerinden kesilen üç kat vergi ziyaı cezalarının bir kata ilişkin kısımlarında hukuka aykırılık, mahsup dönemi geçen geçici vergi asıllarında ve geçici vergi üzerinden kesilen vergi ziyaı cezalarının tek katı aşan kısımlarında ise hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kısmen kabul, kısmen reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Yapılan işlemlerin yerinde ve hukuka uygun olduğu ileri sürülerek kararın aleyhe olan kısımlarının bozulması istenilmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmuştur.

TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
Öte yandan 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun "Temyiz İncelemesi Üzerine Verilecek Kararlar" başlıklı 49. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendinde, kararda yeniden yargılama yapılmasına ihtiyaç duyulmayan maddi hatalar ile düzeltilmesi mümkün eksiklik veya yanlışlıklar varsa kararın düzeltilerek onanmasına karar verileceği hükmü yer almaktadır.
Dosyanın incelenmesinden, Danıştay Dördüncü Dairesinin 15/01/2019 tarih ve E:2018/8791, K:2019/116 kararı ile davacının 2007 yılında KDV matrahı tutarı olan "202.324,09 TL" lik satışının gerçek olduğu kabul edilmesine karşın Mahkeme kararında "1.303.571,09 TL" olarak gösterildiği anlaşıldığından düzeltilmesi gerekmiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. Temyize konu … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının 2577 sayılı Kanunun 49/1-(b) maddesi uyarınca düzeltilerek ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. Dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine,
5. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş (15) gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 25/10/2021 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.

(X) KARŞI OY :
193 sayılı Gelir Vergisi Kanunun 120/4. maddesinde, yapılan incelemeler sonucunda geçmiş döneme ait geçici verginin %10'unu aşan tutarda eksik beyan edildiğinin tespiti halinde, eksik beyan edilen bu kısım için resen veya ikmalen geçici verginin tarh olunacağı, mahsup süresi geçtikten sonra, kesinleşen geçici vergilerin terkin edileceği ancak, gecikme faizi ve geçici vergiye bağlı kesilen cezanın tahsil olunacağı hükme bağlanmıştır.
Olayda, dava konusu ihbarnamede geçici vergi miktarları gösterilmiş ise de, geçici vergilerin aslının aranmayacağının belirtilmesi karşısında vergi miktarlarının kesilecek vergi ziyaı cezası tutarlarının belirlenmesine yönelik olduğu anlaşılmaktadır.
Şu halde, aslı aranmayacağı hem kanunun ilgili maddesi gereği olması ve hem de idarece tanzim olunan ihbarnamede geçici verginin aslının aranmayacağının açıkça belirtilmesi nedeniyle, kararın geçici vergilerin kaldırılmasına ilişkin hüküm fıkrasının hukuki sonuç doğurmasına imkan bulunmamaktadır.
Bu durumda, ihtilafın "geçici vergi asıllarına ilişkin kısım yönünden incelenmeksizin reddine" karar verilmesi gerekirken, davalı idarenin temyiz isteminin kısmen kabulü ile aksi yöndeki Mahkeme kararının geçici vergi asıllarının kaldırılması yönündeki hüküm fıkrasının belirtilen gerekçelerle bozulması gerektiği görüşüyle Dairemiz kararının buna ilişkin kısmına katılmıyorum.