Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen ve yukarıda tarih numarası gösterilen hüküm tazminatlar yönünden temyiz edilmekle evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
1-Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre davalı-davacı kadının manevi tazminata ilişkin temyiz itirazları yersizdir.
2-Davalı-davacı kadının Türk Medeni Kanununun 174/1. maddesi kapsamında bir talebi bulunmadığı halde kesin hüküm oluşturacak şekilde ret hükmü kurulması doğru olmamıştır.
3-Davalı-davacı kadının maddi tazminat isteği mal rejminin tasfiyesine ilişkin olup nisbi harca tabidir. Karşı davada başvurma harcı yatırılmış olduğundan davalı-davacı kadına nisbi harcı tamamlaması için süre verilmesi (Harçlar Kanunu 30-32. mad.), harç ikmal edildiği takdirde boşanma hükmü temyiz edilmeyerek kesinleştiğinden ve bu nedenle tasfiye isteğinin incelenebilir hale geldiği nazara alınarak, tasfiye talebi hakkında karar verilmesi gerekirken bu yönler dikkate alınmadan hüküm tesisi de doğru değildir.
SONUÇ:Temyiz edilen kararın 2. ve 3. bentlerde açıklanan sebeplerle BOZULMASINA, hükmün temyize konu diğer bölümlerinin ise 1. bentteki nedenlerle ONANMASINA, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, iş bu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.07.02.2007 (Çrş.)