Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/2997 Esas 2019/11311 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Beraat

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Katılan ve sanık hakkında, hakaret, tehdit ve kasten yaralama suçlarından verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararların itirazı kabil kararlardan olup, 5271 sayılı CMK"nin 231"inci maddesine 5560 sayılı Kanun ile eklenen 12"nci fıkra uyarınca temyiz kabiliyetleri bulunmadığından inceleme dışında bırakılmış olup, temyiz kapsamının, sanık ..."in, katılan ..."i kasten yaralama suçundan verilen beraat hükmüne hasren olduğu anlaşılmakla yapılan incelemede;
Oluşa, dosya kapsamına, katılanın aşamalardaki istikrarlı beyanlarına ve bu beyanları doğrular nitelikteki doktor raporuna, dinlenen tanık beyanlarına göre, işyeri ortaklığının bitirilmesi meselesinden çıkan tartışmanın karşılıklı kavga şeklinde devam ettiği olayda, sanığın eyleminin haksız tahrik etkisi altında kasten yaralama suçuna vücut vereceği, zira 5327 sayılı TCK"nin 25. maddesinde düzenlenen meşru savunma koşullarının oluşabilmesi için gerçekleşen haksız bir saldırıyı o anda hal ve koşullara göre saldırı ile orantılı biçimde defetmek zorunluluğunun bulunması gerektiği ancak savunmalar ve beyanlara göre, çıkan arbedede katılanın yere düşmesinden sonra da sanığın katılana yönelik ""tekme ve demir çubukla vurma"" şeklinde yaralama eylemini sürdürdüğü hususu da gözetilerek; ilk haksız hareketin, sanığın çalışmakta olduğu işyerine gelerek tehdit ve hakaretlerde bulunan katılandan geldiği ve sanık hakkında, 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin de tartışılarak kasten yaralama suçundan mahkumiyet kararı verilmesi gerekirken, eylemin meşru savunma sınırları içerisinde kaldığından söz edilerek yasal olmayan gerekçeyle yazılı şekilde beraat kararı verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekili ve sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 23.05.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.