Sanık D..z Y.’ın, kasten yaralama suçundan 5237 sayılı TCY’nın 86/2 ve 53/1. maddeleri uyarınca 4 ay hapis, silahla kasten yaralama suçundan aynı Yasanın 86/2–3, 53/1 ve 54. maddeleri uyarınca 6 ay hapis, hakaret suçundan da anılan Yasanın 125/1 ve 53/1. maddeleri uyarınca 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, zoralıma ve hak yoksunluğuna ilişkin, Polatlı Sulh Ceza Mahkemesince verilen 16.10.2008 gün ve 292–303 sayılı hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosyayı inceleyen Yargıtay 2. Ceza Dairesince 26.01.2011 gün ve 29995–1098 sayı ile;
“16.10.2008 tarihli hükmü 04.12.2008 günü tebellüğ eden sanığın, yasal bir haftalık temyiz süresinden sonra 12.12.2008 günlü süresinde olmayan temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK’nun 317. maddesi uyarınca reddine” karar verilmiştir.
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca 17.08.2011 gün ve 232089 sayı ile;
“Hükmün sanığın yokluğunda verildiği, gerekçeli kararın sanığa 04.12.2008 günü tebliğ edildiği, sanığın ise hükmü 12.12.2008 tarihinde temyiz ettiği görülmektedir.
Yapılan incelemede tebliğden sonra 1 haftalık temyiz süresinin son günü olan 11.12.2008 tarihinin yasal tatil günü olan Kurban Bayramının 4. gününe denk geldiği anlaşılmaktadır.
Bu durumda yasal temyiz süresi tatil gününden bir gün sonrasına sarkar. Dolayısıyla sanığın temyiz istemi süresinde gerçekleşmiştir. Yargıtay kararı bu yönüyle yasaya aykırıdır” görüşüyle itiraz yasayoluna başvurularak, Özel Dairenin temyizin reddi kararının kaldırılmasına karar verilmesi isteminde bulunulmuştur.
Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA GENEL KURULU KARARI
Sanığın kasten yaralama ve hakaret suçlarından cezalandırılmasına karar verilen somut olayda, Özel Daire ile Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı arasında oluşan ve Ceza Genel Kurulunca çözülmesi gereken uyuşmazlık; sanığın temyiz isteminin süresinde olup olmadığının belirlenmesine ilişkindir.
5320 sayılı Yasanın 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan 1412 sayılı CYUY’nın 310. maddesinin 1. fıkrası uyarınca; temyiz talebi, hükmün tefhiminden bir hafta içinde hükmü veren mahkemeye bir dilekçe verilmesi veya zabıt kâtibine yapılacak beyanla olur, beyan tutanağa geçirilir ve tutanak hâkime tasdik ettirilir. Anılan Yasa maddesinin 2. fıkrası uyarınca da hükmün tefhimi sanığın yokluğunda olmuşsa, bu süre tebliğ tarihinden başlar.
2429 sayılı Ulusal Bayram ve Genel Tatiller Hakkında Yasanın 2. maddesinin ilk cümlesinde de, genel tatil günlerinden birisi olduğu açıkça ifade edilen kurban bayramı tatili, aynı Yasanın B/2 paragraf ve bendine göre; arefe günü saat 13.00’ten itibaren dört buçuk gündür.
01 Haziran 2005 tarihinde yürürlüğe giren 5271 sayılı Ceza Yargılaması Yasasının 39. maddesinde;
“1) Gün ile belirlenen süreler, tebligatın yapıldığının ertesi günü işlemeye başlar.
2) Süre, hafta olarak belirlenmiş ise, tebligatın yapıldığı günün, son haftada isim itibarıyla karşılığı olan günün mesai saati bitiminde sona erer.
3) Süre, ay olarak belirlenmiş ise tebligatın yapıldığı günün, son ayda sayı itibarıyla karşılığı olan günün mesai saati bitiminde sona erer. Son bulduğu ayda sayı itibarıyla karşılığı olan gün yoksa süre, ayın son günü mesai saati bitiminde sona erer.
4) Son gün bir tatile rastlarsa süre, tatilin ertesi günü biter” hükmüne yer verilmiştir.
Bu bilgiler ışığında somut olay değerlendirildiğinde;
Sanığın 16.10.2008 günlü yerel mahkeme hükmünü, 04.12.2008 tarihinde tebellüğ ettiği ve 12.12.2008 günü temyiz ettiği, temyizin son günü olan 11.12.2008 tarihinin Kurban Bayramının dördüncü gününe rastlaması nedeniyle, 1412 sayılı CYUY’nın 310. maddesinde öngörülen bir haftalık yasal sürenin, 5271 sayılı CYY’nın 39/4. maddesi uyarınca 12.12.2008 günü sona erdiği, dolayısıyla 12.12.2008 günü gerçekleşen temyizin de süresinde olduğu görülmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı itirazının kabulü ile sanığın temyiz isteminin reddine ilişkin Özel Dairece verilen kararın kaldırılmasına ve dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere Yargıtay 2. Ceza Dairesine gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı itirazının KABULÜNE,
2- Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 26.01.2011 gün ve 29995–1098 sayılı temyizin reddi kararının KALDIRILMASINA,
3- Dosyanın temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 2. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 06.12.2011 günü yapılan müzakerede oybirliğiyle karar verildi.

.