Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2006/13411 Esas 2007/1214 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Eskişehir l. Aile Mahkemesi
TARİHİ:6.6.2006
NUMARASI :833 - 457
 
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen ve yukarıda tarih numarası gösterilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
1-Davalı*davacı kocanın tanıklarının beyanlarında geçen olaylardan sonra evlilik birliği devam etmiş olup; artık bu olaylara  dayanılamayacağından kocanın aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazları yersizdir.
2-Müşterek çocuk ... dava tarihinden sonra 1.11.2005 günü doğmuştur. Çocuk için dava tarihinden itibaren tedbir nafakasına hükmedilmesi doğru değildir.
3-Davacı-davalı kadının temyizine gelince;
A)* Türk Medeni Kanununun 174/1. maddesi mevcut veya beklenen  bir menfaati boşanma yüzünden haleldar olan kusursuz yada daha az kusurlu  tarafın, kusurlu   taraftan uygun bir maddi tazminat isteyebileceğini, 186. maddesi, evi birlikte seçeceklerini , birliğin giderlerine güçleri oranlarında emek ve mal varlıkları ile katılacaklarını öngörmüştür. Toplanan delillerden boşanmaya sebep olan olaylarda maddi tazminat isteyen eşin diğerinden daha ziyade kusurlu  olmadığı anlaşılmaktadır. Boşanma sonucu bu eş, en azından diğerinin maddi  desteğini yitirmiştir. O halde mahkemece, tarafların sosyal ve ekonomik durumları ile kusurları ve hakkaniyet ilkesi (MK.Md,4 BK.md.42 ve 44 ) dikkate alınarak *kadın  yararına uygun miktarda maddi tazminat verilmelidir. Bu yönün dikkate alınmaması doğru görülmemiştir.
B)Türk Medeni Kanununun 174/2  maddesi, boşanmaya sebebiyet vermiş  olan olaylar yüzünden kişilik hakları saldırıya uğrayan tarafın, kusurlu olandan manevi tazminat  isteyebileceğini  öngörmüştür. Toplanan delillerden evlilik birliğinin temelinden sarsılmasına sebep olan olaylarda tazminat isteyen * kadının ağır yada eşit kusurlu   olmadığı, bu olayların   kişilik haklarına  saldırı teşkil ettiği anlaşılmaktadır.  O halde mahkemece, tarafların sosyal ve ekonomik durumları, tazminata esas olan fiilin ağırlığı ile hakkaniyet kuralları (TMK. 4  BK. 42,43,44,49)  dikkate alınarak *kadın  yararına uygun miktarda manevi tazminata hükmedilmesi gerekir. Bu yönün dikkate alınmaması doğru görülmemiştir.