5607 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/3706 Esas 2020/6395 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/3706
Karar No: 2020/6395
Karar Tarihi: 11.06.2020

5607 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/3706 Esas 2020/6395 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada, sanık 5607 sayılı Kanun'a aykırılık suçundan mahkum edilmiştir. Ancak, sanığa gerekçeli kararın doğru şekilde tebliğ edilmediği için, hüküm temyiz edilememiştir. 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10. maddesi ve 6099 sayılı Kanun'un 3. maddesi ile eklenen hükümlere göre, tebligat yapılamaması durumunda muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır. Ancak, sanığın bilinen adresine çıkartılıp yapılamayan tebligat bulunmaması karşısında, gerekçeli karar tebligatının doğrudan MERNİS adresine yapılması kanuna aykırı kabul edilmiştir. Dosyanın incelenmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına tevdi edilmiştir. Kanun maddeleri: 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10. maddesi, 6099 sayılı Kanun'un 3. maddesi.

19. Ceza Dairesi 2019/3706 E. , 2020/6395 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 Sayılı Kanuna Aykırılık
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10. maddesine 11/01/2011 tarih ve 6099 sayılı Kanun"un 3. maddesi ile eklenen “bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması halinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır” hükmü, sanık ...’ın yakalama ile alınan savunmasında belirtmiş olduğu bilinen adresine çıkartılıp yapılamayan tebligat bulunmaması karşısında gerekçeli karar tebligatının doğrudan MERNİS adresine Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre yapılmasının kanuna aykırı ve tebligatın bu nedenle geçersiz olduğu anlaşılmakla sanığın hakkında kurulan hükmü temyiz etme hakkı kısıtlandığından, sanığa gerekçeli kararın usulüne uygun olarak tebliğ edilmesi sağlanarak, karara karşı temyiz yoluna başvurulması halinde temyiz dilekçesi eklenip bu temyiz yönünden ek tebliğname düzenlendikten sonra iadesi gerektiğinden,
Yukarıda belirtilen eksikliklerin giderilmesinden sonra dosyanın incelenmek üzere Dairemize gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 11/06/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.