23. Ceza Dairesi 2015/9508 E. , 2016/9338 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : Sanıklar hakkında ayrı ayrı iki kez TCK"nın 157/1 ve 53 maddeleri gereğince 1 yıl hapis ve 600 TL adli para cezası ile mahkumiyetlerine
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılanlarla daha önceden aynı iş yerinde çalışan sanık ..."ın, katılanlara diğer sanık ..."i tanıdığını, sanık ..."in emekli Başsavcı olduğunu, Köy İşlerinde işe girmelerini sağlayacağını vaat ederek 600"er TL para ile, nüfus cüzdanı, diploma, fotoğraf ve sağlık raporu gibi belgeler aldığı, almış olduğu belgelerle parayı sanık ..."e verdiği, sanıkların bir süre katılanları oyaladıktan sonra ortadan kayboldukları, sanıkların bu surette hileli eylemlerle haksız menfaat temin ettikleri, sanıkların savunması, katılan ve tanık beyanları ile tüm dosya kapsamından anlaşıldığından, her bir katılana karşı ayrı ayrı dolandırıcılık suçunun oluştuğuna yönelik kabulde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık ... müdafii ve sanık ..."ın yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1) Katılanların kollukta alınan beyanlarında “Kızılay YKM önünde sanık ile 20.04.2006 tarihinde buluşup, para ve evraklarını verdiklerine” ilişkin beyanları karşısında, sanıklar hakkında zincirleme suç hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının tespiti bakımından, katılanların yeniden ayrıntılı beyanlarının alınarak, özellikle sanık ... ile aynı anda mı yoksa farklı zamanlarda mı görüşerek para verdikleri hususları sorularak, sonucuna göre sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK "nın 43/2 maddesi kapsamında zincirleme suç hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılmaması,
2) Kabule göre de, sanıklar hakkında hükmedilen gün adli para cezasının, adli para cezasına çevrilmesi sırasında uygulanan kanun ve maddesinin gösterilmemesi suretiyle, CMK’nun 232/6.maddesine aykırılık oluşturulması,
3) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 19.06.2007 tarih ve 2007/10-108 E., 2007/152 K. sayılı ilamında da belirtildiği gibi yasa koyucunun ayrıca adli para cezası öngördüğü suçlarda, hapis cezasının alt sınırdan tayini halinde mutlak surette adli para cezasının da alt sınırdan tayini gerektiği yönünde bir zorunluluk bulunmamakta ise de, yeterli ve yasal gerekçe gösterilmeksizin sanıklar hakkında hükmolunan adli para cezasının alt sınırın üzerinde “30 gün” olarak tayin edilmesi,
4) Adli sicil kaydına göre tekerrüre esas mahkumiyeti bulunan sanık ... hakkında TCK"nın 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
5) TCK’nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 53/1-c bendindeki “velayet hakkından; vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan" yoksunluğun sanığın sadece kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceğinin gözetilmemiş olması ve ayrıca TCK"nın 53/1. maddesinde düzenlenen hak yoksunluklarının, Anayasa Mahkemesi"nin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih, 2014/140 E, 2015/85 sayılı iptal kararı doğrultusunda uygulanması zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafii ve sanık ..."ın temyiz başvuruları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun"un 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesi ile değişik 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 03/11/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
