Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2016/17529 Esas 2019/3267 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/17529
Karar No: 2019/3267
Karar Tarihi: 21.02.2019

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2016/17529 Esas 2019/3267 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir kişinin motosikletinin çalınması suçuyla ilgili olarak verilen mahkumiyet kararını değerlendirdi. Kararda, suçun hırsızlık suçunu oluşturduğu ve hüküm olarak cezaların belirlenmesinde yanlış bir madde uygulandığı belirtildi. Ayrıca, sanığın hapis cezası ertelendiği halde hak yoksunluklarının uygulanması konusunda bir hatanın yapıldığı ifade edildi. Bu nedenle, hükmün bozulmasına ve kanun maddelerinin yeniden değerlendirilmesine karar verildi. Kanun maddeleri olarak ise 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/1-e maddesi hırsızlık suçunu, 142/1-b maddesi ise hırsızlık suçunda cezaların belirlenmesini, 53. madde ise hak yoksunluklarının uygulanmasını düzenlemektedir.

2. Ceza Dairesi 2016/17529 E. , 2019/3267 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Müştekinin direksiyon kilidi ile kilitleyerek ikametinin önünde bulunan açık otoparka park ettiği motosikletinin çalınması biçimindeki eylemin, 5237 sayılı TCK"nın 142/1-e maddesinde tanımlanan hırsızlık suçunu oluşturduğu gözetilmeden aynı Kanun’un 142/1-b maddesinin uygulanması her iki bentteki öngörülen cezaların aynı olması nedeniyle sonuca etkili görülmemiş, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 3. fıkrası gereğince hapis cezası ertelenen sanık hakkında, kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından hak yoksunluklarının uygulanmayacağının gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla CMUK’nun 322.maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, “5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 53/1-(c) maddesinde yazılı haklardan ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet, ve kayyımlık yetkileri açısından mahkum olduğu hapis cezasından koşullu salıverilmesine kadar yoksun bırakılmasına” ilişkin bölüm çıkartılmasına karar verilmek suretiyle hükmün istem gibi DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 21.02.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.