22. Hukuk Dairesi Esas No: 2019/4469 Karar No: 2019/13940 Karar Tarihi: 25.06.2019
Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2019/4469 Esas 2019/13940 Karar Sayılı İlamı
22. Hukuk Dairesi 2019/4469 E. , 2019/13940 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi DAVA TÜRÜ : ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalılardan ... Genel Müdürlüğü vekili ile ... Genel Hizmetler Otopark Özel Eğt. İtfaiye ve Sağ. Hiz. Tic. A.Ş. vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti: Davacı vekili, müvekkilinin davalı ...’un taşımacılık işlerini alt işveren olarak yürüten ... A.Ş.’de, 19.01.1998 tarihinde çalışmaya başladığını ve halen çalıştığını, davalı ...’un faaliyet konusunun şehir içi toplu ulaşımı sağlamak olduğunu, ...’un tek faaliyet konusu olan bu işi diğer davalı ...’a alt işveren olarak verdiğini, ... A.Ş.’nin de tek faaliyet konusunun Büyükşehir Belediyesi, İzsu ve ...’a personel temin etmek olduğunu, işçilere emir ve talimatları ...’un verdiğini, davalılar arasında sözde kurulan asıl işveren-alt işveren ilişkisinin muvazaalı olduğunu, muvazaa nedeniyle davacının ...’un işçisi sayılması ve Belediye İş ile ... arasında imzalanan TİS’den yararlandırılması gerektiğini iddia ederek ücret farkları, fazla mesai ücreti farkı, hafta tatili ücreti farkı, TİS’ten kaynaklanan ve hiç ödenmeyen, ayrıca eksik ödenen sosyal yardım farkı (ilave tediye vs) fark işçilik alacaklarının tahsilini talep etmiştir. Davalıların Cevabının Özeti: Davalılar davanın reddi gerektiğini savunmuştur. Mahkeme Kararının Özeti: Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama neticesinde davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Temyiz: Karar, süresi içerisinde davalılar ... Genel Müdürlüğü ve ... Genel Hizmetler Otopark Özel Eğ. İtfaiye ve Sağ. Hiz. Tic. A.Ş. vekilleri tarafından temyiz edilmiştir. Gerekçe: 1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalılar ... Genel Müdürlüğü ve ... Genel Hiz. Oto Özel Eğit. İtf.ve Sağlık Hiz. Tic. AŞ."nin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir. 2-Somut uyuşmazlıkta, davacı lehine 153,11 TL ilave tediye alacağına hükmedildiğinden, asıl alacak miktarını aşmayacak şekilde vekalet ücretine hükmedilmesi gerekir iken 2.180 TL maktu vekalet ücretine hükmedilmesi hatalı olup bozma sebebidir. Ne var ki bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, hükmün 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438/7. maddesi uyarınca aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur. SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle, temyiz olunan kararın hüküm fıkrasının davacı lehine vekalet ücretine hükmedilen kısmındaki "2.180,00 TL" rakamının çıkartılarak yerine; "- Hüküm tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi gereğince davanın kabul edilen miktarı ve Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi nazara alınarak 153,11 TL vekalet ücretinin davalılardan alınarak davacıya ödenmesine ” rakamının yazılmasına ve hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 25.06.2019 gününde oybirliği ile karar verildi.