Mahkemesi :İş Mahkemesi

Dava, rücuan tazminat istemine ilişkindir.
Mahkeme, ilamında belirtildiği şekilde davanın kabulüne hükmetmiştir.
Hükmün, davacı ile davalılar avukatları tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre sair temyiz itirazlarının reddine;
2-a)Davanın yasal dayanağı; 5510 sayılı Yasanın 21. maddesiyle yeniden getirilen “sigortalı veya hak sahiplerinin işverenden isteyebilecekleri tutarlarla sınırlı” tazmin hükmünün, 5510 sayılı Yasanın yürürlüğü öncesinde gerçekleşen iş kazalarından kaynaklanan rücuan tazminat davalarında uygulanmasına olanak veren bir düzenleme bulunmadığı gözetildiğinde, 506 sayılı Yasanın 26. maddesidir.
Anılan maddedeki halefiyet ilkesi uyarınca, Kurumun rücu alacağı; hak sahiplerinin tazmin sorumlularından isteyebileceği maddi zarar (Tavan) miktarı ile sınırlı iken, Anayasa Mahkemesi’nin, 21.03.2007 gün ve 26649 sayılı Resmi Gazetede yayınlanan 23.11.2006 gün ve E:2003/10, K:2006/106 sayılı kararı ile 26.maddedeki “…sigortalı veya hak sahibi kimselerin işverenden isteyebilecekleri miktarla sınırlı olmak üzere…” bölümünün Anayasaya aykırılık nedeniyle iptali sonrasında, Kurumun rücu hakkının, yasadan doğan kendine özgü ve sigortalı ya da hak sahiplerinin hakkından bağımsız basit rücu hakkına dönüşmüş olması karşısında, davalı işverenin gelirler yönünden tazmin sorumluluğunun ilk peşin sermaye değerli gelir üzerinden belirlenmesi yönündeki mahkeme yaklaşımı yerinde bulunmakta ise de; 13.462,09 TL olan ilk peşin değerli gelir miktarının 14.556,12 TL olarak alınması,
b)Harç ve vekalet ücreti hakkında karar verilirken, istem ve kanun gereği olan teselsül hükümlerinin göz ardı edilmesi sonucu yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
Ne var ki; bu hususun düzeltilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hüküm bozulmamalı, 6217 sayılı Kanunun 30. maddesi ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununa eklenen geçici 3. madde atfıyla uygulanmakta olan 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438. maddesi gereğince düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: Hükmün fıkrasının silinerek yerine;
“1-Davacının davasının kısmen kabulü ile; 20.127,54 TL Kurum zararının; 10.769,67 TL gelir yönünden onay, 2.984,19 TL geçici iş göremezlik ödeneği ve 6.373,68 TL tedavi gideri yönünden sarf ve ödeme tarihlerinden itibaren kanuni faiziyle birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen alınıp davacıya verilmesine,
2-Kabul edilen miktar üzerinden hesaplanan 1.374,91 TL karar ve ilam harcının davalılardan müştereken ve müteselsilen alınıp hazineye irat kaydına,
3-Davacının yapmış olduğu masraflar toplamı olan 1.015,60 TL’nin kabul-red oranı dikkate alınarak takdiren 973,25 TL’sinin davalılardan müştereken ve müteselsilen alınıp davacıya verilmesine, bakiye yargılama giderinin davacı üzerinde bırakılmasına,
4-Karar tarihinde yürürlükte olan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesine göre kabul edilen miktar üzerinden hesaplanan 2.415,30 TL vekalet ücretinin davalılardan müştereken müteselsilen alınıp davacıya verilmesine, reddedilen miktar üzerinden hesaplanan 440,00 TL vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalılara verilmesine,” ibaresinin yazılmasına ve kararın bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, fazla alınan temyiz harcının istek halinde davalılara iadesine, 24.06.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.