MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli cinsel saldırı
HÜKÜM : Sanık ...’in beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde nitelikli cinsel saldırı suçundan mahkumiyeti ile sanıklar ..., ... ve ..."ın atılı suçtan beraatlerine, sanıkların beraatine

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanıklar ..., ... ile ... haklarında kurulan hükümlerin incelenmesinde;
Tüm dosya kapsamı ve gerekçe içeriğine göre mahkemece kabul ve takdir kılınmış beraat hükümleri usul ve kanuna uygun bulunduğundan, katılan mağdure vekilinin yerinde görülmeyen temyiz talebinin reddiyle hükümlerin ONANMASINA,
Sanık ... hakkında kurulan hükmün temyiz incelemesine gelince;
Olayın görgü tanığı olan tanık ...’in kollukta ve duruşmada verdiği ifadelerin farklı olduğunun anlaşılması karşısında, tanığın tekrar dinlenerek sanığın eyleminin niteliğinin tespiti hususunda beyanlar arasındaki çelişkinin giderilmesi gerektiği gözetilmeden eksik araştırma ile yazılı şekilde karar verilmesi,
Kabule göre de;
Adli Tıp Kurumu 6. İhtisas Kurulu tarafından düzenlenen 20.01.2012 tarihli raporda mağdurenin ruh sağlığındaki bozulmanın hangi sanığın eyleminden kaynaklandığının tespit edilememesi karşısında, sanık hakkında müsnet suçtan belirlenen temel cezanın koşulları oluşmadığı halde TCK"nın 102/5. maddesi ile artırılması suretiyle fazla ceza tayini,
Hükümden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 58, 59, 60 ve 61. maddeleri ile 5237 sayılı Kanunun 102, 103, 104 ve 105. maddelerinde yer alan cinsel dokunulmazlığa karşı suçların yeniden düzenlenmesi karşısında,5237 sayılı TCK"nın 7/2. madde-fıkrasındaki "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur" hükmü gözetilerek lehe olan hükmün önceki ve sonraki kanunların bütün hükümleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenmesi, her iki kanunla ilgili uygulamanın denetime imkan verecek şekilde kararda gösterilmesi ve 24.11.2015 günlü, 29542 sayılı Resmî Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi yönünden kısmi iptal kararı verildiğinden, anılan hususlar nazara alınarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, ceza miktarı itibarıyla kazanılmış hakkı saklı kalmak kaydıyla hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321 ve 326. maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 13.11.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.