Mahkemesi : İstanbul Anadolu 21. İş Mahkemesi
Tarihi : 06.02.2014
No : 2013/837-2014/62


Davacı, maluliyeti nedeniyle sigortalı babasından ölüm aylığı tahsisine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, ilâmında belirtilen gerekçelerle davanın reddine karar verilmiştir.
Hükmün, davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Öngördüğü istisnalar dışında 01.10.2008 tarihinden itibaren yürürlüğe giren 5510 sayılı Kanunun, Malûllük, yaşlılık ve ölüm sigortasına ilişkin bazı geçiş hükümleri başlıklı geçici 1. maddesindeki; “17.07.1964 tarihli ve 506 sayılı, 02.09.1971 tarihli ve 1479 sayılı, 17.10.1983 tarihli ve 2925 sayılı, bu Kanunla mülga 17.10.1983 tarihli ve 2926 sayılı kanunlara göre bağlanan veya hak kazanan; aylık, gelir ve diğer ödenekler ile 08.02.2006 tarihli ve 5454 sayılı Kanunun 1. maddesine göre ödenmekte olan ek ödemenin verilmesine devam edilir. Bu gelir ve aylıkların durum değişikliği nedeniyle artırılması, azaltılması, kesilmesi veya yeniden bağlanmasında, bu Kanunla yürürlükten kaldırılan ilgili kanun hükümleri uygulanır.” düzenlemesi uyarınca davanın yasal dayanağı 506 sayılı Yasanın 68. maddesidir.
Kurumdan çalışamayacak derecede malul olması nedeni ile 22.01.2001 tarihinden itibaren ölüm aylığı alan davacının kontrol muayenesi sonucu çalışamayacak derecede malul olmadığı için 30.09.2005 tarihi itibariyle aylığının kesildiği, Sosyal Sigortalar Yüksek Sağlık Kurulunun davacının hayatını kazanamayacak derecede malul olmadığını, Adli Tıp Kurumu 3. İhtisas Kurulunun da, davacının %60 oranında çalışma gücü kaybının bulunmadığını bildirmesi sonrası, mahkemece eldeki davanın reddine karar verildiği anlaşılmaktadır.
506 sayılı Yasanın malullükle ilgili 53. maddesinde, çalışma gücünün en az üçte ikisini yitirenlerin malûl sayılacağı hükme bağlanmış iken, ölüm aylığı ile ilgili 68/1-C maddesinde, çalışamayacak durumda malûl olan çocuklara ölüm aylığı bağlanacağı hüküm altına alınmıştır. Hal böyle olunca, söz konusu maddeye göre
aylık bağlanması için aldırılacak raporda aranması gereken husus “çalışamayacak durumda malûl” olmaktır. Anılan maddelere göre hangi hallerde çocukların çalışamayacak durumda malûl sayılacakları, 506 sayılı Sosyal Sigortalar Yasasına dayanılarak çıkarılan Sosyal Sigorta Sağlık İşlemleri Tüzüğündeki esaslara göre tespit olunur.
Davacı hakkında Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulu tarafından verilen 11.07.2012 tarihli raporda, çalışamayacak derecede malul sayılamayacağının bildirildiği halde, Adli Tıp 3. İhtisas Kurulunun 03.02.2013 tarihli raporunda davacının beden çalışma gücünün %60’ını kaybetmediğinin bildirilmesi karşısında; 506 sayılı Yasanın 109. maddesinde öngörülen prosedür doğrultusunda, öncelikle, ilgili ihtisas dairesinden anılan yasal düzenlemeler çerçevesinde davacının “çalışamayacak durumda malûl” olup olmadığı yönünde rapor alınarak, raporlar arası çelişki bulunması halinde, üst düzeydeki bu kuruluşlar arasındaki görüş farklılığının, Adli Tıp Genel kurulundan rapor alınmak suretiyle giderilerek, varılacak sonuca göre karar verilmesi gerekirken, eksik araştırma sonucu yazılı şekilde hüküm kurulması, usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O hâlde, davacı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 23.06.2014 gününde oy birliğiyle karar verildi.