Danıştay 8. Daire 2004/5352 Esas 2006/544 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
SEKİZİNCİ DAİRE
Esas No: 2004/5352
Karar No: 2006/544
Davacı : …
Davalı : İçişleri Bakanlığı
Davanın Özeti : … İlçe Belediye Meclis Üyesi olan davacı, İçişleri Bakanlığının 23.09.2004 gün ve 56178 sayılı genelgesindeki, Büyükşehir İlçe ve ilk kademe belediye meclis üyelerine ödenecek huzur hakkının üst sınırının 33.000.000.-lira olarak belirlenmesine ilişkin bölümünün, eşitlik ilkesine aykırı olduğunu öne sürerek iptalini istemektedir.
Savunmanın Özeti : İdareye tanınan yasal yetki içinde, görevin niteliğine göre belirlenen genelgede hukuka aykırılık bulunmadığı davanın reddi gerektiği savunulmaktadır.
Danıştay Tetkik Hakimi … 'in Düşüncesi : Davanın reddi gerektiği düşünülmektedir.
Danıştay Savcısı … 'in Düşüncesi : Dava,belediye meclisi üyelerine verilecek huzur haklarının belirlenmesine ilişkin 23.09.2004 günlü, 56178 sayılı İçişleri Bakanlığı Genelgesinin iptali istemiyle açılmıştır.
Dava konusu genelge ile, nüfusu 70.000 den yukarı olan belediyelerin meclis üyelerine verilecek huzur haklarının 33.000.000.-TL, Büyükşehir belediyelerinde ise 85.000.000.-TL olarak huzur hakkı miktarları belirlenmiş,huzur hakkı ödemesine ilişkin 10.09.2004 günlü ve 55098 sayılı Genelgede yer alan Büyükşehir ve Büyükşehir kapsamındaki ilçe ve ilk kademe belediyelerinde nüfusu 70 .000 den yukarı olan belediyeler için öngörülen 85.000.000.-TL belirlemesinin yürürlükten kaldırıldığı vurgulanmış, davacının da düzenlemenin eşitsizlik doğurduğu iddiasıyla dava açtığı görülmektedir.
1580 sayılı Belediye Kanununun 156. maddesinde nüfusu 70 binden yukarı belediyelerde gerek görüldüğü takdirde meclis üyelerine huzur hakkı verilmesi ve bu huzur hakkının miktarını saptayan meclis kararlarının İçişleri Bakanlığının onayı ile kesinleşmesi öngörülmüştür.
Belediye meclisi üyelerine huzur hakkı ücreti verilmesinde yasa kuralı ile getirilen 70 binden fazla nüfus ölçütü ile yapılan işin önemi, özelliği ve güçlüğünün gözönüne alındığı anlaşılmaktadır.
Diğer taraftan, 5216 sayılı Büyükşehir Belediyesi Kanununun Büyükşehir Belediye Meclisi başlıklı 12.maddesinde büyükşehir belediye meclislerinin oluşum şekli açıklanmış, maddenin 2.fıkrasında ilçe belediye başkanlarının büyükşehir belediye meclisinin doğal üyesi oldukları belirtilmiş, aynı Kanunun 28.maddesinde ise, Belediye Kanunu ve diğer ilgili Kanunların bu yasaya aykırı olmayan hükümlerinin ilgisine göre büyükşehir, ilçe ve ilk kademe belediyeleri hakkında da uygulanacağı kuralı yer almıştır.
Metni açıklanan yasa kurallarının birlikte incelenmesinden,büyükşehir ve ilçe belediye meclisi üyelerine huzur hakkı ücreti verilirken, meclislerin yaptıkları işin önemi ve özelliğinin ve belirlenen nüfusunun gözetildiği ,1580 sayılı Yasanın sadece nüfusu 70 binden fazla olan belediye meclisi üyelerine huzur hakkı verileceğini öngörmesi karşısında, belli bir nüfusu aşan belediyelerin meclis üyelerinin huzur hakkından yararlandırılmasının öngörüldüğü, nüfus ve iş yükü ölçütü değerlendirmesi sonucuna göre yapılacak belirlemeye izin verilmesine karşın, belediyelerin Büyükşehir veya ilçe belediyesi şeklinde teşkilatlanmasına göre bir ayrıma gidilmesine hukuki olanak tanıyan bir düzenlemenin amaçlanmadığı sonucuna ulaşılmaktadır.
Nitekim, aynı konuya ilişkin yayımlanan 19.07.1999 günlü 57928 sayılı Genelgede, 70.000, 250.000 nüfus grubu için ayrı 250.000-den yukarı belediyeler için, ayrı huzur hakkı düzenlemesi yapılarak nüfus yoğunluğu esasının kabul edildiği görülmektedir.
Bu hale göre, Kanunla öngörülen ölçütlerin dışında bir ölçüt getirilerek beldenin nüfusu ölçütünden başka üst kademe belediyesi büyükşehir belediyeleri ile diğer belediyelerde iş yoğunluğu ve nüfus gibi etkenler gözetilmeksizin, salt hukuki yapı esas alınarak huzur hakkı belirlenmesine ve önceki belirlemenin yürürlükten kaldırılmasına ilişkin Genelgede hukuka uyarlık bulunmamıştır.
Açıklanan nedenlerle, dava konusu Genelgenin iptalinin uygun olacağı düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Sekizinci Dairesince işin gereği görüşüldü:
Dava, … İlçe Belediye Meclis Üyesi olan davacı tarafından, İçişleri Bakanlığının 23.09.2004 gün ve 56178 sayılı genelgesindeki, Büyükşehir İlçe ve ilk kademe belediye meclis üyelerine ödenecek huzur hakkının üst sınırının 33.000.000.-lira olarak belirlenmesine ilişkin bölümünün, eşitlik ilkesine aykırı olduğu öne sürülerek iptali istemiyle açılmıştır.
Dava konusu genelgenin yürürlüğe girdiği tarihte yürürlükte bulunan 1580 sayılı Belediye Kanununun 156. maddesinde, nüfusu 70 binden yukarı olan belediyelerde gerek görüldüğü takdirde meclis üyelerine huzur hakkı verileceği, bu huzur hakkının miktarını tayin eden belediye meclis kararlarının İçişleri Bakanlığının onayı ile kesinleşeceği kuralı yer almıştır.
Huzur hakkı, sözlük anlamı ile kurul ya da komisyonda bulunan üyelerin, buralarda yaptıkları çalışma ve harcadıkları emeklerinin karşılığının verilmesi için ödenen ücreti ifade eder.
İlçe belediye meclis üyesi olan davacı, İçişleri Bakanlığının davaya konu genelgesi ile Büyükşehir belediye meclis üyeleri ile ilçe ve ilk kademe belediye meclis üyelerine ödenecek huzur hakları konusunda farklılaştırma yapılmasının, hem yasal dayanağının bulunmadığı, hem de eşitlik ilkesine aykırı olduğunu öne sürmekte ise de, İçişleri Bakanlığınca anılan Yasa hükmünün gereği sahip olduğu yetki çerçevesinde, uygulamada birliği sağlamak üzere, belediye meclis üyelerine verilecek huzur hakkının üst sınırını, büyükşehir belediyeleri ile ilçe ve ilk kademe belediyelerinin üstlendiği, görev ve sorumluluk alanlarını gözeterek tespit etmesinde kamu hizmeti gereklerine ve eşitlik ilkesine aykırılık görülmemiştir.
Açıklanan nedenle, davanın reddine, yargılama giderlerinin davacı üzerinde bırakılmasına, artan ….-YTL posta ücretinin isteği halinde davacıya iadesine 13.2.2006 gününde oybirliği ile karar verildi.